Książka: Przypomnij sobie

"Jest coś takiego w słowach. We wprawnych rękach, zręcznie pokierowane, biorą cię w niewolę. Owijają się jak pajęczyna wokół członków, a kiedy już cię tak spętają, że nie możesz się ruszyć, przebijają ci skórę, wnikają w krew, paraliżują myśli"[1]. W tej powieści słowa są jak ptaki. Małe i szybkie, bardzo lotne, nim zdołam dostrzec ich cień, przysiadają mi lekko na ramieniu, by zaraz odfrunąć. Jeśli nie pozaklejam ich ostroróżowymi samoprzylepnymi karteczkami, znikną. Albo wydziobią mi oczy...

Krótka notatka, bo napisać chcę (a więc muszę), bo napisać warto, a nie jestem pewna, czy uniosłabym ciężar pełnowymiarowej recenzji tej książki. Chyba tylko WAB tak trafnie dobiera beletrystykę „onanizującą duszę czytelnika”, jak powiadał Stendhal. Fascynuje mnie i ciekawi, kto i w jaki sposób tego dokonuje, jak wygląda wyłuskiwanie tego rodzaju książek (Kimchi, Axelsson, Kobierski, Zeh itd.). Nie mniej fascynuje mnie to, że skoro te wybory są kontynuowane, to znaczy, że czytelnicy chcą taki...

Chociaż dominuje w niej fiński chłód, jest to książka, która rozpala. Chociaż wydaje się, że ta opowieść, rozpięta między traumatycznymi wspomnieniami a doskwierającą pustką codzienności, napisana została z chirurgiczną wręcz precyzją obojętnego sprawozdawcy i ma jedynie dawać świadectwo, stojąc wciąż obok bohaterów, jest w niej ogromny ładunek emocjonalny. To historia o mocy pamięci, o odbudowywaniu w sobie na nowo kształtów świata minionego, z których wyłania się teraźniejsze życie bohaterów, ...

Czy to był wypadek? A może próba morderstwa? Brat narratorki, Jonasz, jest przekonany, że ich ojciec chce zgładzić swoją rodzinę. Ale Jonasz zawsze był nadwrażliwy, aż w końcu trafił do szpitala psychiatrycznego. Wydaje się, że jego siostra o wiele lepiej radzi sobie w starciu ze światem: wiąże się z Amerykaninem, który po zamachach 11 września opuszcza swój kraj. Jednak już wcześniej jego rodzina ucierpiała w zderzeniu z wielką historią: ojciec postradał zmysły po powrocie z Wietnamu, matka, narkomanka i hipiska, oddała go do domu opieki. Punktem kulminacyjnym akcji jest demonstracja przeciwko atakom Stanów Zjednoczonych na Irak. Jonasz chce popełnić samobójstwo - na znak protestu. Policja rozsyła za nim list gończy.

W znakomitym debiucie Hirvonen sprawnie wplata koleje losu pewnej rodziny i indywidualne historie w świat wielkiej polityki. W usta szalonego Jonasza wkłada gorzkie osądy o współczesnym świecie.


"Powieść tak dobrze skomponowana, że aż trudno uwierzyć, że to debiut. Zacząłem czytać w autobusie, wracając do domu, i nie mogłem się oderwać".
Frank Johansson, dyrektor fińskiej sekcji Amnesty International

"Poetycka powieść, która dogłębnie bada to, o czym mówi".
Mari Mörö, pisarka

"Elina Hirvonen jest jedną z najbardziej obiecujących debiutantek fińskich ostatnich lat. Jej sposób pisania charakteryzuje się językową i narracyjną lekkością".
Seppo Puttonen, dziennikarz

"Powieść o uczuciach zarówno szkodliwych, jak i uzdrawiających, bez pasów bezpieczeństwa i bez krat".
"Senza Filtro"

[WAB, 2008]

"Przypomnij sobie" to studium psychologiczne dorosłych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych. Bohaterowie w różny sposób starają się radzić sobie z przeciwnościami losu, z jakimi przyszło im się zmagać, jednak nie zawsze kończy się to powodzeniem. Trudne relacje z najbliższymi nie przygotowują ich do beztroskiego życia, spotykają wielokrotnie na swojej drodze mur ludzkiej głupoty, niewiedzy i bezsensownej nienawiści. Dorastanie w patologii to pasmo upokorzeń, cierpienia i ciągłego strachu. Anna i J...