Książka: Bieszczady

Niewielkie, lecz monumentalne. Ta 78-stronicowa książeczka zawiera, zgodnie z tytułem, utwory poświęcone Bieszczadom. Dopełniają je przepiękne fotografie, co tworzy niezwykle urokliwą całość. W tej apoteozie pobrzmiewają jednak i melancholijne, a także bolesne struny, takie jak zrujnowane cerkwie, gdzie "Święci leżą pod stołem/ (...)/ Leżą od 1945 roku"[2] i przypominają o zapomnianej historii tych stron. "Wszystkie wiersze są w bukach"[3], pisze poeta. Ta lektura jest tego najlepszym dowodem. P...

Dobrze się stało, że Bieszczady nie posiadające dotąd swego literackiego patrona, pozyskują go w osobie znakomitego poety Jerzego Harasymowicza. Widzieliśmy się w Sanoku na trzy tygodnie przed jego śmiercią. Nieuprzedzonym okiem było widać, że Jerzy umiera, wrastając równocześnie biologią gasnącego ciała w tutejszą naturę, jej włókna, komórki, stając się jej organiczną cząstką; Harasym-Broniuszyc, nowy gatunek wpisany do bieszczadzkiego zielnika.

Janusz Szuber

[Bosz, 2008]