Książka: Pierwsza miłość

Zupełnym przypadkiem rozpoczęłam znajomość z twórczością Máraia od jednej z jego najwcześniejszych powieści, przełożonych na polski długo po późniejszych dziełach. I nie żałuję. Banalny tytuł utworu (choć czy takim jest i w oryginale, nie ręczę, bowiem węgierski jest jedynym z sąsiedzkich języków, którego ni w ząb nie pojmuję) i wiek autora w chwili jego opublikowania (28 lat) sugerują, że czytelnik może mieć do czynienia ze sztampową romansową historią z parą młodych ludzi (czy może nawet n...

Sándor Márai (1900-1989), węgierski prozaik, publicysta, felietonista Radia Wolna Europa, jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Na język polski przetłumaczono wiele jego książek, m.in. „Żar”, „Wyznania patrycjusza”, „Ziemia! Ziemia!...”, „Krew świętego Januarego”, a także „Dziennik” prowadzony w latach 1943-1989. „Pierwsza miłość” to jedna z wcześniejszych powieści Máraiego, została opublikowana w 1928 roku.


„Wielu jest takich, którzy spełniają się w tym, że kochają Boga, żyją wedle jego przykazań. I to jest jedyną treścią ich życia. To bardzo miłe i z pewnością całkowicie satysfakcjonujące. A ja nie jestem pewien, czy żyję wedle Bożych przykazań. Z punktu widzenia żarliwości religijnej z pewnością nie. Z drugiej wszakże strony staram się żyć w zgodzie z własnym sumieniem. Nikogo nie krzywdzę. Pracuję tam, gdzie posłał mnie los, wykonuję moje zadanie. Nikomu nie życzę nic złego. Zarazem muszę przecież napisać, że nie mam nic wspólnego z Bogiem. Człowieka pobożnego z pewnością wypełnia bez reszty to uczucie. Mnie nie wypełnia. Dzisiaj zastanawiałem się nad tym, jak marny jest człowiek. Zarówno w psie, jak i w Bogu szuka sposobności, aby móc kogoś kochać. Zdaje się, że Timár miał rację. Nie można żyć bez miłości”.

[Czytelnik, 2007]