Książka: Love Story czyli O miłości

„Ona i on To była miłość prosta Złączył ich los i jedno słowo – zostań”[1] Lubię poezję. To utwór Jonasza Kofty skłonił mnie do sięgnięcie po „Love story”. Rozczarowałam się, bo, jak już wspomniałam, lubię poezję, a w opowieści Segala jej brak. Jednak upłynął rok od lektury, a powieść wciąż nie uleciała mi z pamięci. „Love story” to historia tak znana, że przedstawiać jej nie trzeba. Ona i on – dzieli ich wszystko, a łączy uczucie. Fabuła oklepana i stara jak świat. Zakończenie typowe d...

"Love story" to ciepła i wzruszająca powieść o miłości, nie brakuje tu jednak i dowcipu. Dwoje młodych ludzi. On - studiuje prawo, wiedzie dostatnie życie, ma bogatych rodziców. Ona - córka biednego robotnika, dorabiająca w kawiarni. Dzieli ich wszystko, a łączy miłość, dla której nie ma barier. Oliver i Jenny chcą być razem, mimo wszystkich przeciwności losu. Oboje są młodzi, pragną zasmakować jeszcze życia... Powieść wzrusza milony czytelników na całym świecie już od 35 lat. Jest to jed...

Jest to opowieść o prawdziwej miłości. Miłości, która połączyła losy dwójki zupełnie odmiennych ludzi. On - bogaty, popularny chłopak z dobrego domu; ona - biedna dziewczyna pochodząca z ubogiej rodziny. Połączyło ich niezwykłe uczucie. Pojawia się jednak pewna przeszkoda, która staje na ich drodze do szczęścia. Polecam tę książkę wszystkim, bez wyjątku. Wzruszająca, prawdziwa, piękna, ciepła. Zapewniam, że każdemu zakręci się łezka w oku. Co najmniej jedna. Ja chyba jeszcze przy żadnej ks...

"Co można powiedzieć o dwudziestopięcioletniej dziewczynie, która umarła? Że była śliczna. I piekielnie inteligentna. Że kochała Mozarta i Bacha. I Beatelsów. I mnie..." Takimi oto słowami rozpoczyna się ta słynna opowieść o miłości. "Love story" to prosta historia miłosna, nie znajdziemy w niej zbędnych treści, długich opisów, wyznań uczuć, ukwieceń, wszelakich ubarwień, uniesień. Jest tylko miłość. Zwyczajna i piękna zarazem w swej prostocie. On - bogaty, inteligentny, z dobrej rodzin...

Cudowna, przejmująca, chwytająca za serce historia miłości dwojga młodych ludzi. Napisana w prosty sposób, może się wydawać - wręcz banalna historia, a mimo to stała się przedstawicielem dobrego romansu. W moim sercu na zawsze bardzo ważna książka. Wbrew powszechnym opiniom, nie ma w sobie nic z tandetnego sentymentalizmu.

Z całą pewnością jest to najsłynniejsza opowieść miłosna naszych czasów, przetłumaczona na kilkadziesiąt języków i sprzedana w nakładzie 30 milionów egzemplarzy. "Co można powiedzieć o dwudziestopięcioletniej dziewczynie, która umarła? Że była śliczna. I piekielnie inteligentna. Że kochała Mozarta i Bacha. I Beatlesów. I mnie." Rozpoczynająca się tymi słowami, napisana przed ponad trzydziestoma laty powieść to już prawie klasyczny element obowiązkowej edukacji sentymentalnej. Wybredni mog...

Erich Segal urodził się w Nowym Jorku w roku 1934. Ukończył Uniwersytet Harwardzki i jest profesorem literatury klasycznej. Jako pisarz ma na swoim koncie publikacje z dziedziny grecko-rzymskiej kultury starożytnej, spośród których najbardziej znana to "Rzymski śmiech" (Roman Laughter).

Sukces pierwszego scenariusza – do filmu Beatlesów "Żółta łódź podwodna" – zapoczątkował współpracę Segala z Hollywoodem, stawiając go w rzędzie najbardziej wziętych autorów scenariuszy. Film "Love Story" ugruntował pozycję pisarza, a opublikowana w roku 1970 powieść pod tym samym tytułem, tłumaczona na wiele języków, zrobiła karierę jako jeden z najgłośniejszych bestsellerów.

Bezpretensjonalna, można nawet śmiało powiedzieć, banalna historia miłości dwojga młodych zawdzięcza powodzenie nie tylko znajomości amerykańskiego środowiska, o którym Segal pisze, ale także umiejętności myślenia kategoriami młodzieży w ogóle i dostrzegania problemów przez autora, jak również świeżości podejścia do "wstydliwego" dziś niejako tematu czystego, autentycznego uczucia.

[Iskry, 1989]

- To nie boli, Ollie, naprawdę - powiedziała. - To tak jakby się spadało ze skały w zwolnionym tempie, wiesz? Coś poruszyło mi się w brzuchu. Coś bezkształtnego, co zaraz podjedzie mi do gardła i zmusi mnie do płaczu. Ale ja się nie dam. Nigdy nie płakałem. Ja jestem twardy facet. Żadnych łez. Ale jeśli ma nie być łez, to nie dam rady otworzyć ust. Mogę tylko przytaknąć jej głową. Więc przytaknąłem głową. - Pieprzysz - powiedziała. - Co? - było to bardziej chrząknięcie niż słowo. - Nie masz...

Wprawdzie to nie pierwsza książka, przy której płakałam rzewnymi łzami, ale za to najpiękniejsza. Niby tak banalnie zapisane karty, a tak pięknie, poruszająco. Tego nie da się streścić, wszystkiego umieścić w słowach. A może i się da. Szczera, piękna miłość. Co dalej? Po prostu trzeba przeczytać, kto tego jeszcze nie zrobił - niech żałuje. I przeczyta.

- Chcesz się ze mną ożenić? - Tak. Odchyliła głowę, nie uśmiechała się, zapytała tylko: - Dlaczego? Spojrzałem jej prosto w oczy. - Dlatego - odparłem. - Och - powiedziała. - To jest wystarczający powód*. --- * Erich Segal, "Love Story", tłum. Anna Przedpełska-Trzeciakowska, wyd. Podsiedlik, Raniowski i Spółka, 1992.