Dodany: 02.08.2007
|
Autor: Akrim
Bronisław Sianoszek urodził się w roku 1922. Po ukończeniu szkoły średniej w Grodzisku Mazowieckim z wyróżnieniem zdaje do Miejskiej Szkoły Sztuki Zdobniczej, rzeźba bowiem od dzieciństwa stanowiła jego wielką pasję życiową.
Wybuch wojny w 1939 roku uniemożliwia mu dalsze studia. Rozpoczyna pracę zarobkową w okupowanej Warszawie. Wiosną 1940 roku Sianoszek nawiązuje kontakt z podziemną organizacją KOP (Komenda Obrońców Polski), a następnie - po aresztowaniu brata - ze Związkiem Walki Zbrojnej. Przez całą okupację Sianoszek czynnie walczy z Niemcami, będąc kolejno kolporterem prasy konspiracyjnej, kurierem, członkiem ochrony produkcji granatów ręcznych, dowódcą ochrony produkcji stenów w Suchedniowie, żołnierzem plutonu ochronnego dowódcy Zgrupowania "Ponury", partyzantem Armii Krajowej. Jest odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
Wysłany w lipcu 1944 roku do Warszawy w charakterze kuriera włącza się do walk powstańczych. Organizuje oddział szturmowy "Baśka". Dwukrotnie aresztowany przez gestapo, ucieka z więzienia i ukrywa się w okolicach Warszawy, a następnie - powołany rozkazem - wyjeżdża w Kieleckie. Po zakończeniu działań wojennych, wiosną 1945 roku, wraca do Milanówka.
Związany przysięgą żołnierską, nie składa broni, wykonuje rozkazy swoich dowódców, którzy w kraju zrujnowanym wojną i okupacją próbują rozpętać wojnę domową. Bohaterski żołnierz, który walczył z Niemcami, nie zastanawiając się nad przyszłym ustrojem wyzwolonego kraju, zostaje przez politykę swego kierownictwa postawiony w tragicznej sytuacji człowieka walczącego przeciw własnemu narodowi.
Aresztowany w 1945 roku, skazany zostaje na karę śmierci. Wyrok ten zmieniono mu w wyniku prośby o łaskę, skierowanej do prezydenta Bieruta, na długoletnie więzienie. Motywem ułaskawienia był zapewne fakt wyjątkowego bohaterstwa młodego człowieka, nie zorientowanego w skomplikowanej sytuacji politycznej tych lat, ślepo wykonującego rozkazy dowództwa.
Kolejne amnestie polityczne umożliwiają Sianoszkowi powrót do normalnego życia w roku 1952. Swoje dramatyczne wspomnienia zaczyna spisywać w roku 1962.
"Śmierć nie przychodzi, kiedy czekam" wydajemy jako trzecią pozycję tzw. "Edycji autentyków" - tj. książek "ludzi ciekawego życiorysu".
[Iskry, 1966]