Książka: Czerwony namiot

A teraz uwaga! Nie będę prosić, ani proponować. Będę żądać! Ha, rozbestwiłam się, ale trudno - niech się inni martwią. Tak to już jest, kiedy się mnie rozpieszcza dobrą literaturą. Czego chcę? Proszę zebrać grono zdolnych pisarek (pisarek! żadnych facetów!) i napisać Biblię od nowa. Bluźnierstwo? Gdzie tam. Każdej postaci płci pięknej, chociażby pojawiającej się marginalnie, proszę udzielić głosu, historię spisać i czym prędzej opublikować. Dlaczego jestem taka łapczywa na te kobiece apokryfy, ś...

Z Biblionetki wynika, że jest to jedyna książka tej autorki przetłumaczona na język polski. Mam nadzieję jednak, że nie ostatnia. Świetna książka. I tyle tylko powinnam napisać, bo obawiam się, że albo napiszę strasznie długą recenzję, albo krótką - zupełnie nieoddającą treści, uczuć, taką, jaka nie pomoże w decyzji o przeczytaniu. Wciągnęła mnie od pierwszej strony i do strony ostatniej nie mogłam się prawie oderwać. Nie dlatego, że jest pełna akcji, ale ze względu na styl opowieści, bardzo ...

Ma na imię Dina. Była ukochaną, jedyną córką czterech matek - żon biblijnego Jakuba, które urodziły mu dwunastu synów. W Księdze Rodzaju poświęcony jest jej tylko krótki, acz bardzo burzliwy epizod. W "Czerwonym namiocie" – opowieści fikcyjnej – stała się symbolem odwiecznej jedności kobiet i ciągłości ich historii.

Dina opowiada o świecie czerwonego namiotu, niedostępnym dla mężczyzn, w którym kobiety zamykały się w czasie comiesięcznych krwawień, porodów i chorób. Tam czerpały pociechę i odwagę nie tylko od domowych bóstw, ale i od siebie nawzajem. Tam opowiadały sobie historie i zwierzały się z Marzeń.

Dina była świadkiem wielu zdarzeń: wyprawy do Kanaanu, spotkania po latach Jakuba i Ezawa, zdrady popełnionej wobec jej najukochańszego przyrodniego brata Józefa. Gdy dorosła, zakochała się i była świadkiem straszliwego mordu popełnionego na jej nowo poślubionym mężu.

Oszalała ze smutku uciekła do Egiptu, szukać tam ukojenia i nowej miłości. Opowiedziała to wszystko pełnym emocji głosem, kreując własną sagę zdrady, smutku i powołania oraz sagę wszystkich kobiet, sagę rodzenia, wychowywania dzieci, gotowania, prania, szycia, uprawiania ogrodu i ostatecznie umierania – sagę miłości i wiary.

[Rebis, 2003]