Książka: Kwietniowa czarownica

Ta pierwsza przetłumaczona na polski powieść szwedzkiej pisarki, choć stosunkowo mało reklamowana w naszych mediach, wiele lat temu okazała się strzałem w dziesiątkę, jeśli chodzi o zaspokajanie moich upodobań czytelniczych. Ten rodzaj literatury, będący kluczem do zrozumienia ludzkich postaw i zachowań, pozwalający czytelnikowi wcielać się w skórę poszczególnych postaci i dopiero po zapoznaniu się z ich odczuciami dokonywać ocen, odpowiada mi zdecydowanie najbardziej. Toteż nie skończyło się na...

Zahipnotyzowała mnie i uwiodła powieść realistyczna z elementami magii i baśni. Powieść niezwykła, dająca do myślenia, ale też taka, która pozwoliła mi przez chwilę żyć w duszy innego człowieka. Z pewnością było to niesamowite doświadczenie! Majgull Axelsson jest, moim zdaniem, wszechstronną autorką. Potrafi tworzyć różne światy za pomocą różnych stylów. Ale jej twórczość to przede wszystkim fantastyczny klimat. W „Kwietniowej czarownicy” porusza kilka bardzo ważnych problemów. Między inny...

Nad przeczytaniem "Kwietniowej czarownicy" zastanawiałam się od dawna, wszędzie czytałam doskonałe recenzje, a Internet jest pełen entuzjastycznych opinii czytelników. W końcu nadszedł więc dzień, kiedy poszłam do biblioteki, wypożyczyłam książkę szwedzkiej pisarki i z niecierpliwością zaczęłam czytać. Po czym sprawdziły się moje obawy – ta powieść mnie nie zachwyciła. Problemem z pewnością nie jest fabuła - książka opowiada historię czwórki niechcianych przez rodziców dzieci. Trójka z nich w...

Majgull Axelsson to moje ostatnie odkrycie. Pierwszą powieścią, jaką przeczytałam, była „Droga do piekła”, która, aczkolwiek interesująca, wydała mi się momentami lekko naciągana. W każdym razie już w tamtej książce zwróciłam uwagę na doskonale zarysowany portret bohaterki i wspaniale ukazany przerażający (chociaż, powtarzam, miejscami miałam wrażenie, że przerysowany) świat, osaczający wrażliwą Cecylię, w końcu doprowadzający ją do szaleństwa. Sięgnęłam więc po „Kwietniową czarownicę”, wierz...

Jak ona to robi? Ciepła, sympatyczna kobieta w średnim wieku pisze książki wstrząsające, przepełnione traumatycznymi zdarzeniami, słowami tnącymi niczym ostry sztylet, tak tajemnicze i tak jednocześnie proste w swej wymowie… Tak przejmujące, że czuje się niemal lodowaty dotyk każdej lektury. Po przeczytaniu „Drogi do piekła” i „Tej, którą nigdy nie byłam” spodziewałem się tego, co czeka mnie podczas obcowania z „Kwietniową czarownicą”. Nie sądziłem jednak, że ta wielowątkowa opowieść o odrzu...

Wspaniała książka. Jedna z tych, które wczepiają się w świadomość i długo nie chcą puścić. Jedna z tych, które zapalają w głowie światełka pytań, na które „nie ma” odpowiedzi. Co takiego jest w „Kwietniowej czarownicy”? Jak autorka to robi, że nie tylko wspaniale pisze i momentalnie wciąga czytelnika w swój świat, ale także udaje jej się poruszyć w jednej powieści aż tyle spraw i w dodatku potrafi zwykłymi słowami, paroma celnymi zdaniami trafić w samo sedno. Niemal znokautować tego, który czyta...

Już dawno nie miałam okazji przeczytać książki z tak ogromnym zainteresowaniem i z takimi emocjami. Przeżywałam emocjonalnie każdy rozdział razem z bohaterkami. A głównych bohaterek w tej książce jest aż cztery, jedna z nich opowiada tę niesłychaną historię w pierwszej osobie. Opowieść jest tak bogata, że aż trudno mi w kilku zdaniach podać jej treść. Desirée urodziła się w latach pięćdziesiątych; była niesprawna fizycznie, dlatego jej matka, Ellen, nie zabrała swego bardzo oczekiwanego dzie...

Wchodzimy do pokoju Cioci Ellen i widzimy postawione na półeczce zdjęcie, na którym trzy dziewczynki siedzą na wiśni. Sukienka Birgitty, uwieczniona na tej fotografii, została pokolorowana na różowo. Różowy był także sweter, który Margareta podarowała pewnego razu swojej siostrze. Ale poza tym nic, co zostało przedstawione w tej opowieści, różowe nie było. Ani życie Christiny w Postindustrialnym Raju, ani pozbawione miłości życie Margarety, ani życie staczającej się na dno Birgitty, a już na pew...

"Kwietniowa czarownica" jest książką wyjątkową. Zaciekawi, przykuje uwagę, oderwie od codzienności, ale nie pocieszy i nie poprawi humoru. Raczej skłoni do refleksji, a przynajmniej powinna. Język, jakim pisana jest ta książka, jej konstrukcja, przeplatanie teraźniejszości z przeszłością, fikcji z rzeczywistością, wspomnień z marzeniami, niecodzienna fabuła i bardzo dobre nakreślenie sylwetek głównych bohaterek sprawiają, że oceniłam tę książkę w BiblioNETce jako rewelacyjną. Niech nikogo nie...

Według skandynawskich wierzeń ludowych "wiosenne" czarownice potrafią wcielać się w inne istoty i działać za ich pośrednictwem. Taką moc ma dotknięta porażeniem mózgowym Desirée. Matka nie mogła jej wychowywać, choć wzięła pod opiekę trzy inne dziewczęta. Skazana na szpitalny żywot bohaterka stopniowo uczy się porozumiewać z otoczeniem i wykorzystywać swoją nieprzeciętną inteligencję. Pod koniec życia nawiązuje osobliwy kontakt z przybranymi siostrami, by zrozumieć swój los i zarazem wpłynąć na ich życie. Niezwykłe zdolności Desirée oraz skomplikowane historie jej matki i sióstr są tematem tej obszernej, wielowątkowej, ale przez cały czas trzymającej w napięciu, pasjonującej opowieści.

[WAB, 2002]