Książka: Mgły Avalonu

Lubię książki niespodzianki. Takie, o których nie wiem nic, poza tym, że podobno są dobre. „Mgły Avalonu” Marion Zimmer Bradley była właśnie taką książką. Trafiła do mnie w ramach paczki losowej fantastyki z likwidowanej biblioteki. Nie wyglądała zachęcająco, mimo że bardzo lubię fantastykę. I to najlepszy przykład, żeby nie oceniać książki po okładce, bo w tym siermiężnym wydaniu otrzymałam jedną z najważniejszych książek w moim życiu. Czytałam ją ponad dwa lata. I nie ma tu nic do rzeczy fa...

"Mgły Avalonu" to "wciągacz" niesłychany. Tomiszcze potężne, które można by z powodzeniem zastosować w celach samoobrony. Można by, gdyby nie fakt, że czytanie go pochłania do tego stopnia, że istnieje ryzyko, iż się po prostu nie zauważy zagrożenia. Było nie było, legenda arturiańska w ujęciu Marion Zimmer Bradley najpierw pochłonęła mnie, potem mojego męża, a niedługo pochłonie pewnie również moja siostrę. Książek opartych na motywach arturiańskich jest wiele. Co wyróżnia tę? Przede wszystk...

Kiedy, będąc na wczasach, na "pchlim" targu zobaczyłam "Mgły Avalonu", w pięknym wydaniu, z pięknymi rysunkami, nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że ta książka z pewnością podbije moje serce. I tak się stało, bo przecież nie mogłam sobie odmówić jej kupienia. "Mgły Avalonu" to niezwykle opowiedziana historia o królu Arturze, o rycerzach Okrągłego Stołu, o świętym Graalu, o miłości i o zdradzie, o wierze i historii wyspy Avalon w czasach początków chrześcijaństwa i wypierania starej wiary. Cz...

Trudno jest opisać tak wspaniałą książkę i ubrać w słowa wrażenia jakie się ma po jej przeczytaniu. Prawie tysiąc stron mija jakby były pięćdziesięcioma i pozostaje tylko żal, że nie będzie kolejnych tysięcy; że mgły już na zawsze skryły tajemnice wyspy, a tamten świat odszedł wraz z ostatnią Kapłanką i jaj bratem. Według mnie istnieje niewiele książek, które by w równie wciągający i niekonwencjonalny sposób opisywały magiczny świat legend arturiańskich. Choć tak naprawdę to nie rycerze okrąg...

Oto książka, którą trzeba przeczytać, a którą przede wszystkim warto przeczytać. Oto geniusz w najczystszej swej postaci. Zarazem miłość, oddanie, jak i najzwyklejszy, ale jakże rzadki w świecie, dar pisania. Dar, który został ofiarowany autorce przez wyspę króla Artura. Przez miecz, zanurzony w toni świętego jeziora i skąpany w jego magii. Toni, która jako jedyna oparła się chrześcijańskiej napaści. W ramiona tej książki pchnęła mnie nieodwzajemniona miłość do legendy o królu Arturze. Książk...

Morgiana, obdarzona darem Wzroku i związana z losem swego brata-kochanka opowiada historię krótkiej świetności Kamelotu. Nie jest to opowieść o rycerskich czynach, lecz widziana kobiecym okiem wizja społeczeństwa u progu dziejowych zmian. "Albowiem, tak jak mówię, zmienił się sam świat. Był taki czas, kiedy wędrowiec, jeśli miał ochotę i znał choćby kilka tajemnic, mógł wypłynąć łodzią na Morze Lata i dotrzeć nie do Glastonbury pełnego mnichów, lecz do Świętej Wyspy Avalon. W tamtych czasach wrota łączące światy unosiły się we mgle i otwierały się wedle woli i myśli wędrowca.

"Najlepsza wersja sagi Arturiańskiej, jaką kiedykolwiek czytałem".
Isaac Asimov

"Klasyczny bestseller intrygi i magii - mistrzowsko zaplanowany i pięknie napisany".
"Publishers Weekly"

[Zysk i S-ka, 1997]

Ponieważ nie jestem literaturoznawcą, nie mam pojęcia o metodach i sposobach analizy dzieła literackiego. Nie wątpię jednak, że pośród wielu istnieje również taka, która poprzez czytanie tekstu pragnie powiedzieć coś o jego autorze. I na tym właśnie mam zamiar się skupić. Ta opasła, bo licząca niemal 1350 stron cegła wiele mówi nie tylko o p. Bradley, ale o feministkach w ogóle. Zabawmy się wobec tego w podróżników-fenomenologów i dokonując swoistej redukcji ejdetycznej, spróbujmy dotrzeć do sam...

Książka niezwykle ciekawa i nowatorska, jeśli chodzi o legendy arturiańskie. Tak jak w tytule - polecam raczej ludziom mającym już trochę do czynienia z fantasy, ponieważ przypuszczam, że mogłaby zniszczyć żółtodzioba (weźmy te 1034 strony ;P, a treść też do lekkich nie należy). Podsumowując: gorąco polecam.

Zupełnie nowe spojrzenie na świat Rycerzy Okrągłego Stołu. Inteligentnie napisana, świetnie nakreślone postaci, po prostu klasyka fantasy. Szkoda, że taka krótka, hi hi ;).