Książka: Zapalniczka

Z domu głównej bohaterki – Joanny ginie stołowa zapalniczka. Podejrzenie pada na nielubianego i kiepskiego ogrodnika, pana Mirka, który tym się odznacza, że kobiety lecą do niego jak ćmy do światła. Niestety, nim prawowita właścicielka odzyska zgubę, pan Mirek zostanie zamordowany. Przydzielony do śledztwa ambitny policjant zechce wykazać się przed zwierzchnikiem, lecz morderców będzie szukał zupełnie gdzie indziej niż trzeba. Komisarz Wólnicki ma bowiem w pamięci starą rzymską maksymę: „Cui bon...

Zaczęło się tak po prostu. Dom w trakcie urządzania, budowlańcy, hydraulicy, panowie z telekomunikacji i znajomi, który pilnują całego dobytku Joanny, podczas gdy ta tkwi gdzieś w Europie. Pozostały co prawda szczegóły, ale w związku z tym, że są dość uciążliwe, sztab ludzi pracuje nad tym, by po powrocie pani domu wszystko było tak, jak sobie zaplanowała. Nie do końca się to jednak udaje. Joanna marzyła o ogrodzie. Chciała mieć duże drzewo i bez, ale ogrodnik dał plamę. Zamiast dużego drzewa...

Po powrocie z europejskich wojaży Joanna zauważa zniknięcie z domu pamiątkowej zapalniczki. Oskarżenie o kradzież pada na ogrodnika Mirka. Przyjaciele bohaterki w poczuciu winy za niedopilnowanie domu postanawiają odzyskać cenny przedmiot. Jednak w mieszkaniu ogrodnika znajdują jego zwłoki ... i sami stają się głównymi podejrzanymi.

[Wydawnictwo Olesiejuk, 2016]

W czytaniu książek Joanny Chmielewskiej miałam długą przerwę. Po najnowszą sięgnęłam z dużym zaciekawieniem, gdyż wspomnienia związane z wczesną twórczością autorki były we mnie wciąż żywe. Pamiętam, jak porykiwałam ze śmiechu przy ”Krokodylu z kraju Karoliny”, ”Wszystko czerwone” czy „Całym zdaniu nieboszczyka”. Jednak „Zapalniczka” mnie znudziła i rozczarowała, mimo niby tego samego typu humoru, który przecież uwielbiałam. Zwariowany wątek kryminalny, lawina postaci, słynne zbiegi okoliczności...

W ciągu ostatnich dwóch tygodni, w przerwie pomiędzy materiałami źródłowymi do mojej pracy mgr, czytałam najnowszą książkę mojej bezapelacyjnie ulubionej autorki - "Zapalniczkę" Joanny Chmielewskiej. Dobra, aczkolwiek nie jest to już, niestety, to, co dawniej - "Lesio", "Wszyscy jesteśmy podejrzani" czy "Klin" nie mają sobie równych. Mimo to książka wciąga, nie daje zasnąć - chyba każdy, kto czyta Chmielewską, wie, jak ciężko położyć się spać i odmówić sobie przeczytania choćby jeszcze "jedne...

Podziwiam panią Chmielewską, jest gejzerem niesamowitych pomysłów. W „Zapalniczce” jest wszystko to, co spodziewamy się znaleźć w książkach tej pisarki. Jest zbrodnia, humor, poplątanie z pomieszaniem, charakterystyczne słownictwo bohaterów, itd. Ktoś zginął, a pani Joanna wplątała się w aferę kryminalną. Niby zawsze to samo, ale... jak i dlaczego. I w tym cały urok jej twórczości. Mimo to książka mi się nie podoba. Według mnie jest niedopracowana. Po lekturze odnoszę wrażenie, że autorka ...