Jest rok 1880, do redakcji wydawnictwa zgłasza się mężczyzna z propozycją wydania kryminału. Redaktor jest początkowo niechętny, ale zasiada do lektury i odkrywa intrygę, której nie spodziewałby się po niepozornym gościu.
Śledczy Siergiej Kamyszew poznaje młodą dziewczynę, córkę leśniczego, w której natychmiast się zakochuje i stara się zdobyć jej wdzięki. Nie zdaje sobie jednak sprawy z faktu, że dziewczyna prowadzi własną grę z innymi mężczyznami z okolicy. Niespodziewanie dla wszystkich, Oleńka wybiera podstarzałego rządcę Urbienina, pozbawiając Kamyszewa i pozostałych zalotników wszelkich złudzeń. Dziewczyna jednakże wydaje się niepewna swoich uczuć. Niestety, pewnego dnia w lesie dochodzi do tragedii...
Choć "Dramat na polowaniu" w założeniu samego autora miał być parodią popularnych kryminałów, wyszła mu jednak świetna powieść gatunkowa. Znajdziemy tu przy tym doskonałe portrety psychologiczne i poruszający obraz rosyjskiego społeczeństwa.
Antoni Pawłowicz Czechow (1860-1904) - dramaturg, pisarz, uznawany za mistrza krótkiej formy. Z wykształcenia był lekarzem, choć, jak sam mawiał, "medycyna była jego prawowitą żoną, literatura zaś kochanką". Karierę pisarską rozpoczynał od satyry, dorabiając jako Antosza Czechonte, którym to pseudonimem sygnował większość ze swoich ponad siedemdziesięciu opowiadań. Pomimo doskwierającej gruźlicy udał się w morderczą podróż na wyspę Sachalin, gdzie zsyłano politycznych dysydentów. Efektem podróży była książka "Wyspa Sachalin" (1891-1895).
Największą popularność zyskał Czechow jako dramatopisarz. Najsłynniejsze z nich "Mewa" (1898), "Wujaszek Wania" (1899-1900), "Trzy siostry" (1901) oraz "Wiśniowy sad" (1904) - do dziś są wystawiane na całym świecie, doczekały się też licznych ekranizacji.
Pisarz zaliczany jest do grona najwybitniejszych twórców kultury rosyjskiej.
"A przecież [»Dramat na polowaniu« jest] mimo wszystko fascynujący w lekturze, a przy tym zagadkowy - i w swej genezie, i w samej formie, co do której historycy literatury i krytycy nie są jednomyślni. W istocie »Dramat na polowaniu« nie poddaje się jednoznacznej ocenie i klasyfikacji.
Niewątpliwie wyrósł on z zamiłowania Czechowa do parodii, któremu to zamiłowaniu dał upust w najwcześniejszych swych utworach już jako student (...). W okresie zaś, kiedy powstawał »Dramat na polowaniu«, nader modne stały się w Rosji parodie powieści kryminalnych i melodramatów. Powieść Czechowa ma podtytuł »Z notatek sędziego śledczego« i poczytywana była przez krytyków (...) za parodię romansu kryminalnego, skrzyżowanie parodii takowego z melodramatem".
Z posłowia tłumacza
[Zysk i S-ka, 2013]