Książka: Faraon

Zabrałam się do lektury "Faraona" nastawiona na książkę traktującą o nadczłowieku. Miałam potrzebę podbudowania swojej wiary w potęgę jednostki, w jej mądrość, siłę, odwagę. Może nawet szukałam bohatera, swojego idola, którego nigdy nie miałam. Czemu w tak zamierzchłych czasach? Może dlatego, że nikt nie odkryje afer, które były jego udziałem. Wszystko, albo prawie wszystko, co miało być o nim powiedziane, zostało powiedziane. W miarę czytania książki przekonywałam się, że autor nie chci...

Zabrałem się do tej lektury z niechęcią. W zasadzie lubię grube książki, gdyż wiem, że nie są na jeden wieczór i gdy wrócę ze szkoły, zawsze "jest coś do roboty". "Faraon" odrzucił mnie słowem "klasyka". Nie cierpię klasyki, choć to bardzo "antypatriotyczne". Czytając kolejne zdania, strony i rozdziały, doszedłem do wniosku, że jest to powieść najwyższej klasy. Genialna rozbieżność wątków, które z pozoru nie koegzystują, lecz pod koniec okazują się bardzo trafnie dobrane. Książka, z grub...

Pisarz, poruszający w swoich utworach przede wszystkim aktualne tematy społeczne, w "Faraonie" sięgnął do modelu powieści historycznej, próbując zinterpretować sens przemian dziejowych. Tytułowa postać utworu, faraon Ramzes XIII, młody, ambitny i wrażliwy na ludzką krzywdę, pragnie zreformować państwo, m.in. przez ograniczenie władzy kapłanów egipskich. Egipt jest dla niego budowlą, której ściany tworzą ludzie, a faraon - tylko architektem całości. W ten sposób staje się wrogiem Herhora i innych kapłanów, którzy za pomocą wszelkich metod starają się bronić swojej pozycji i majątku. Osamotniony w walce, stopniowo uświadamia sobie, że w grach politycznych ludzie nie zawsze kierują się ideą sprawiedliwości...

[Wydawnictwo Zielona Sowa, 2000]

To bardzo ciekawa książka. Jej główną zaletą jest fabuła. Niezwykle ciekawa i z zaskakującym zakończeniem. Oczywiście pełno jest również opisów, które pozwalają czytelnikowi wczuć się w klimat starożytnego Egiptu.