Książka: Cud w Andach

Moje pierwsze zetkniecie z Nandem Parradą miało miejsce kilka tygodni temu, kiedy brał udział w jakimś programie telewizyjnym. "To jeden z tych, którzy przeżyli katastrofę samolotu w Andach, wiesz, tę w latach siedemdziesiątych" – poinformował mnie mąż. To, co mówił Nando, sposób, w jaki mówił zaintrygował mnie. Nie mogłam oderwać oczu od tego człowieka. Był prawdziwy, bezpośredni, skromny, promieniował wewnętrzną siłą… O tej katastrofie opowiadano już wiele razy, ale nigdy nie była to ta hi...

To realistyczna analiza natury ludzkiej wystawionej na najcięższą próbę, historia oparta na wydarzeniach autentycznych.

Trzynastego października 1972 roku samolot lecący z Urugwaju do Chile, na którego pokładzie było 45 osób, w tym przede wszystkim członkowie studenckiej drużyny rugby, rozbił się w Andach. Trwającą 72 dni gehennę przeżyło 16 osób - kilka zginęło na miejscu, większość zmarła wkrótce wskutek odniesionych ran i wycieńczenia, a także pod lawiną śnieżną, która zasypała szczątki samolotu. Miejsce tragedii było tak niedostępne, że ekipy ratownicze po bezskutecznych próbach wkrótce zaprzestały poszukiwań. Żywności zabrakło po kilku dniach. Kiedy w oczy ocalałych zaczęła zaglądać śmierć głodowa, musieli podjąć najtrudniejszą w życiu decyzję... Przez 10 tygodni dokonywali rzeczy niewyobrażalnych, lecz instynkt życia jest bardzo silny. Mimo beznadziejności sytuacji i nieuchronnych konfliktów natury moralnej młodzi ludzie nie tracili ducha, aż trzech z nich wyruszyło na karkołomną przeprawę przez Andy - po pomoc, która nadeszła 2 dni przed Bożym Narodzeniem.

[Muza, 2007]