Książka: Kokaina

Trudne dzieciństwo, brak miłości, złe towarzystwo, wagary, alkohol... Tak zaczyna się w każdym przypadku i tak też zaczęło się u małej Basi. Gdy w domu zamiast miłości zaczyna panować patologia, dziecko szuka od tego ucieczki. Przypomnij sobie zdenerwowanie, jakie odczuwasz, gdy ojciec jest w szkole na wywiadówce, zastanów się, co czuć musiała Basia wiedząc, jakie piekło będzie po powrocie. "Przeznaczenie czy wybór? Kurwa wybór!"*. Czy to rzeczywiście był wybór? Od dziecka wdepnęła w...

Mówiąc szczerze poplątałam się w tej książce. "Pamiętnik narkomanki" był zrozumiały, bo mówił o tym, jak się Basia leczy, jak wraca, jak znów ucieka i jak wraca. "Kokaina" i opis tego, co działo się w jej głowie był ponad moją zdolność rozumienia. Nie potrafiłam wczuć się w to, co ona czuła. Ale podobnie jak inne książki tego typu uratowało mnie to przed spróbowaniem narkotyków.

Książka opowiada prawdziwą historię autorki, podobnie jak "Pamiętnik narkomanki". Cechą różniącą te dwie książki od siebie jest to, że "Kokaina" ukazuje przeżycia psychiczne, odczucia wewnętrzne i w końcu chorobę, która jest znacznie gorsza od tych, które dotykają ludzkie ciało, bo ta dotknęła ludzkiej duszy. Bohaterka musi sobie z nią radzić, co okazuje się trudniejsze od wszystkiego innego, trudniejsze nawet od życia... Jest to historia, która sprawiła, że podczas jej czytania niejedna ...

Osoby czytające wcześniej "Pamiętnik..." zauważą różnice, jakie niesie ze sobą ta książka. Jakby przedstawiała dwie historie, przeżyte przez jedną osobę. Ta pozycja strasznie mnie wciągnęła, czytałam ją z wielkim przejęciem. Opowiada o wielkiej chorobie duszy. Nakreśla cały system, jak łatwo zgubić właściwą drogę, minąć się z celem. Stracić to, co uważane jest za priorytet w naszym życiu - rodzina, miłość, godność... Jak domek z kart mogą runąć, zanim dostały mocniejsze fundamenty.

Książka znanej z "Pamiętnika narkomanki" Barbary Rosiek, nie jest opowieścią li tylko o kokainie. Jest historią uzależnienia, obłędu i całego syfu, jaki wiąże się z tym okrutnym nałogiem. Autorka w formie wspomnieniowej dokonuje genezy swojego spotkania z kokainą. Przyczyny: brak miłości w domu rodzinnym, alkoholizm ojca, bierność matki. Skutki: prostytucja, upodlenie, na zasadzie - wszystko za jedną działkę, schizofrenia, próby samobójcze. W książce nie podobała mi się tylko jedna rzecz - fo...

W opinii wielu czytelników życie i twórczość Barbary Rosiek zamknęła jedna książka – „Pamiętnik narkomanki”. Tymczasem kilka lat po jej pierwszym wydaniu powstała „Kokaina”, odrzucona i zapomniana, bo zaprzeczała istnieniu prostego happy endu. Napisana w formie wspomnienia, jest przede wszystkim wstrząsającym świadectwem choroby duszy i ciała autorki na miesiąc przed planowanym samobójstwem. Impresywna, szczera, odarta z dystansu spowiedź autorki pomaga zrozumieć tych, którzy dręczeni niemocą poznania tajemnicy życia i śmierci, nie mając nadziei na miłość, za teren swojego życia obierają najczarniejsze z bagien. Świat narkotyków, urojeń i chorób pozwala uśpić dręczącą ich świadomość, skraca i znieczula oczekiwanie na ostateczne rozwiązanie – na śmierć.

[Pracownia Słów, 2003]

Uważam, że ta książka jest dobra, ale "Pamiętnik narkomanki" był lepszy. "Pamiętnik..." był pisany tak, że bez problemu rozumiałam autorkę i to, co jej książka miała przekazać. A w "Kokainie" były momenty, że nie rozumiałam. =)