Książka: Czarny Faraon

Minęło pięć wieków od czasów panowania Ramzesa II, jest rok 730 p.n.e. Państwo egipskie zmierza do nieuchronnej ruiny: świątynie północnego Egiptu opustoszały, bogowie odeszli w niepamięć, panuje niesprawiedliwość i korupcja.

Rządzący południowym Egiptem czarny faraon Pianchi z XXV dynastii, Nubijczyk, władca mądry i sprawiedliwy, nie akceptuje owej nieuchronności, pragnie, by bogowie ponownie zamieszkali w zjednoczonym Egipcie. Pianchi musi przeciwstawić się Libijczykowi Tefnachtowi, ambitnemu, władczemu księciu z Północy, który zamierza podporządkować sobie kraj siłą. Czy dzięki własnej odwadze i magii swojej żony uda mu się dokonać tego, co wydaje się niemożliwe?

[Albatros, 2000]

Książka, mimo że chuda, przyprawiła mnie o straszne męczarnie. Dobrnąć do końca udało mi się przede wszystkim dlatego, że nie lubię odkładać rzeczy w połowie i na później (albo, tak jak należało zrobić teraz - na zawsze). Książka jest nieciekawa, choć zachowuje jako taką akcję i w zasadzie nie odbiega od realiów historycznych w głównym zarysie. Jest jednak nudna, prymitywna i prosta oraz przesycona erotyzmem. Gdy ją już przeczytałem, doszedłem do wniosku, że te barwne opisy scen z łóżka (a ra...