Książka: Dynastie Europy

Urok badania dynastii jako rodu tkwi w tym, że ma ona swe własne życie, ambicje i sposoby działania. Jest jednym z członów państwa, ale sięga zarazem poza jego ramy. Powstaje czasem układ, w którym dynastia wykorzystuje siły królestwa dla osadzenia swych członków na innych tronach, budując w ten sposób system sojuszy opartych na związkach krwi [...].

Współczesne skojarzenia z pojęciem "dynastia" są negatywne: kiczowate "dynastie" rekinów kapitału, czy to autentycznych Kennedych, Hearstów, czy telewizyjnych Carringtonów. Poza Europą, w świecie islamu, monarchizm kwitnie - od Maroka, poprzez Emiraty Arabskie, po sułtanat Brunei. Zarazem rysują się w systemach totalitarnych karykatury dynastycyzmu: dyktatorzy przekazują władzę synom, jak Duvalier na Haiti czy Kim Ir Sen w Korei Północnej. Nowoczesne techniki przymusu i terroru służą tam archaicznej zasadzie władzy. Są to jednak - dla nas - tylko odrażające karykatury zasady, która przez stulecia kształtowała systemy władzy i współtworzyła kulturę Europy.

[Antoni Mączak, fragment z "Wprowadzenia"]

[Ossolineum, 2003]