Książka: Lapidarium IV

Raz w wiosce w Ugandzie, niedaleko Jeziora Wiktorii, odwiedziłem rodzinę mieszkającą w zagrodzie składającej się z dwóch chat. Wszyscy spali na podłodze w jednej izbie pierwszej chaty. W drugiej, przylegającej do niej, była kuchnia. Kiedy zobaczyłem tam sztućce wykonane z drewna i trzy ogromne kamienie ułożone w kształcie trójkąta i tworzące palenisko, odniosłem wrażenie, że już to gdzieś widziałem.

Po namyśle, zdałem sobie sprawę, że w czasie studiów na uniwersytecie, uczyłem się archeologii. Widziałem taką kuchnię na ilustracjach przedstawiających życie ludzi 5 000 lat temu. Dla kogoś, kto egzystuje w takich warunkach, poczucie czasu jest zupełnie inne. Pomiędzy ich światem i naszym nie ma wiele wspólnego*.


---
* Ryszard Kapuściński, "Lapidarium IV", wyd. Czytelnik, 2000, s. 19.

Wiek XX rozpina los ludzki nad zawrotną przepaścią, której wysokie brzegi są szczytami osiągnięć i wzniosłości, ale której głębokim dnem płynie rzeka hańby i krwi. Jest to wiek cezury między światem społeczeństw tradycyjnych, trwających stuleciami w niezmienionej formie, a ruchliwą społecznością współczesną, masową i z wolna już planetarną, odciętą od swoich korzeni, żyjącą w gorączce pośpiesznej i nieustannej przemiany. Ryszard Kapuściński [Czytelnik, 2000]