Książka: Książka się rozwija

Tytuł eseju pań Świderkówny i Nowickiej jest grą słów. Z jednej strony oznacza, że będzie mowa o rozwoju książki, o jej przemianach i ulepszeniach, z drugiej – nawiązuje do zwoju, który był jej jedyną znaną formą przez długie wieki. Żeby zwój przeczytać, trzeba go było rozwinąć. Autorki koncentrują się na książkach greckich i łacińskich. Do XVIII wieku wiedzieliśmy o książkach starożytnych niewiele, głównie to, co uczeni lingwiści wyczytali w zachowanych dziełach starożytnych. Odkrycia w Pom...

"Starożytność stworzyła prawie wszystkie typy książki: od dostojnej księgi liturgicznej, pisanej srebrem na purpurowym pergaminie, do kieszonkowego wydania podręcznika; od encyklopedii do brukowego romansu ilustrowanego tak obficie, że można było śledzić przygody bohaterów nie trudząc się czytaniem tekstu; od partytury dla chóru występującego w dramacie – do barwnie ilustrowanego poematu astronomicznego. Od dzieła naukowego do komiksu.

Jeżeli w wielu dziedzinach życia rzeczywistość naszych czasów zdaje się nam nowa i przez ostatnie pokolenie dopiero ukształtowana, inaczej jest ze światem książek. Tutaj nasza więź z antykiem jest niezmiernie ścisła, tradycja – nieprzerwana, a w rzymskim bibliofilu, który szperał po księgarniach w poszukiwaniu najświeższych nowości, odnajdujemy dobrego znajomego.

Podobnie jak dzieje kultury europejskiej – historia naszej książki zaczyna się w Grecji".

Ze "Wstępu"

[Ossolineum, 2008]