Książka: Trzynasta opowieść

Historie umierają z chwilą, gdy ostatni z jej uczestników pożegna się ze światem. By tak się nie stało, ludzie przez lata ustnie przekazywali sobie opowieści, utrwalali je obrazem, symbolem, w końcu zaś słowem. Są historie bezpowrotnie zabierane do grobu, których już nikt nie przekaże dalej. Nie wskrzesi. Nie odkopie. Nie da im drugiego życia. Bywa jednak i tak, że zbliżający się koniec motywuje do zdobycia się na szczerość, podzielenia historią, którą przez lata ukrywaliśmy przed światem. Ze st...

„[Słowa] w rękach eksperta, manipulowane zwinnie, czynią cię więźniem. Wiją się wokół twych rąk i nóg niczym pająki wijące jedwab i kiedy jesteś tak zafascynowany, że nie możesz się ruszyć, przebijają twoją skórę, przedostają się do twojej krwi, paraliżują twoje myśli”[1]. Cytat ten, zaczerpnięty z „Trzynastej opowieści” Diane Setterfield, wprawdzie odnosił się do twórczości jednej z bohaterek powieści, pisarki Vidy Winter, ale to właśnie słowa Diane Setterfield uwięziły mnie i oczarowały. M...

Rzadko mi się to zdarza, ale tym razem się zdarzyło: skusiła mnie okładka, przedstawiająca stertę starych woluminów w oprawach, jakich dzisiaj już się nie robi, ale jakie jeszcze w latach 60. ubiegłego wieku nie były niczym nadzwyczajnym; u moich dziadków z jednej i drugiej strony prawie całe biblioteczki składały się z tomów oprawionych w grubą tekturę oklejaną czerwonym, bordowym, granatowym lub ciemnozielonym płótnem, czasem z brzegami kartek pomalowanymi w jakiś marmurkowy wzorek, korespondu...

Z "Trzynastą opowieścią" Diane Setterfield jest tak, że to, co jest największą zaletą powieści, jest również jej największą wadą. "Trzynasta opowieść" to książka inna od wszystkich, jakie w ostatniej dekadzie opublikowano, a to dlatego, że żywcem wyrwana jest z dziewiętnastego wieku. Archaiczne są postaci, narracja, archaiczna jest dekoracja (stary dwór w parku, opuszczony i jakby przeklęty), archaiczne są chwyty literackie (każdy okazuje się kimś innym niż się wydaje), a wreszcie archaiczne jes...

Każdy, kto kiedykolwiek czytał "Wichrowe Wzgórza", "Dziwne losy Jane Eyre" i tym podobne powieści, bez trudu rozpozna podstawowe rekwizyty romantycznej powieści grozy. Jest straszny dwór, szalona rodzina, nieszczęśliwa młoda kobieta. A raczej dwie. A może...? Dianne Setterfield nawiązuje do klasyków gatunku, prowadząc swoistą grę z czytelnikiem. Wykorzystuje dobrze znane motywy, ale splata je w nową historię, opowieść o opowieściach. Udało jej się dokonać czegoś z pozoru niemożliwego - ks...

Obie są samotne. Obie skrywają bolesną tajemnicę swoich narodzin. Obie zamknęły się w świecie książek. Margaret Lea – zwyczajna dziewczyna, córka antykwariusza z Cambridge, która bardziej kocha książki niż ludzi, i Vida Winter – największa pisarka naszych czasów, żyjąca z dala od świata, tajemnicza legenda łącząca siłę starożytnej bogini i czarownicy.

Vida Winter nie ma prawdziwego nazwiska, za to ma setki biografii. Żadna nie jest prawdą. Wszystkie są zmyśleniem. Teraz – ponaglana śmiertelną chorobą – chce wreszcie wyjawić prawdę. Prawdę, która prześladowała ją przez całe życie. Wybiera Margaret – dlaczego? Skąd wie, że tylko ta dziewczyna ją zrozumie?

Rozpoczyna się walka z prawdą i o prawdę. Ożywają wielkie uczucia, grzeszne namiętności, przeklęte i tragiczne postaci, duchy przeszłości. Porywa nas magia urzekającej opowieści.


"Trzynasta opowieść" Diane Setterfield to niezwykła proza. Ma nastrój, piękno i siłę oraz wyjątkowość i prawdziwość największej literatury XIX wieku, a emocjonalność i magię narracji poruszającą do głębi współczesnego czytelnika.

Debiut angielskiej czterdziestokilkuletniej nauczycielki akademickiej, wykładającej XX-wieczną literaturę francuską, okrzyknięto klasyką. O prawa do publikacji "Trzynastej opowieści" walczyły w zażartych aukcjach największe wydawnictwa z 32 krajów. Tuż po wydaniu powieść Diane Setterfield okazuje się sensacją literacką w USA i przez dwa kolejne tygodnie króluje na pierwszym miejscu list bestsellerów "The New York Times" i "Publishers Weekly". Ukazują się dziesiątki recenzji. Czytelnicy wymieniają się entuzjastycznymi wrażeniami w setkach blogów. Wszyscy powtarzają, że od tej powieści nie można się oderwać.

[Amber, 2006]

Przed przeczytaniem "Trzynastej..." wysłuchałam kilku bardzo pochlebnych opinii o tej powieści od osób, których zdanie jest dla mnie w kwestii książek (i nie tylko) istotne: że świetna, wspaniała... wciąga po uszy... klimat "Wichrowych Wzgórz", nawet wrzosy pachną znajomo... że noc nieprzespana w narastającym oczekiwaniu na finał i zaskakujące zakończenie... Pomyślałam: "no to trzeba przeczytać" - i czytałam. Pierwszych pięćdziesiąt stron. Pomyślałam: fakt - "Wichrowe Wzgórza" come back,...