Książka: Lala

„Czasy i moda zmieniły się, w Europie zanikła sztuka słuchania opowieści. [...] Denys, który żył słuchem, wolał usłyszeć opowiadanie niż je przeczytać. Przyjechawszy na farmę, zaraz pytał: »Masz jakąś historię?« W czasie jego nieobecności wymyślałam wiele opowiadań. Wieczorami więc układał się wygodnie na poduszkach zniesionych przed kominek, ja zaś siadałam na ziemi ze skrzyżowanymi nogami jak Szeherezada”[1]. Któż nie zna rodzinnych opowieści? Anegdoty i dykteryjki powtarzane przy niezliczo...

Długo odkładałam zapoznanie się z twórczością Jacka Dehnela, a to, wstyd przyznać, przez stereotypowe spojrzenie na osobę autora - uznałam, że młody poeta i malarz stylizujący się na XIX-wiecznego gentlemana po prostu musi być pisarskim fircykiem o nieskończonych pokładach pretensjonalności. Jak bardzo krzywdzące było to spojrzenie, przekonałam się już po kilku stronach „Lali”, nostalgicznej historii o rodzinie i życiu tytułowej bohaterki i zarazem babci autora, Heleny Bienieckiej. Dehnel rzetel...

O "Lali" napisano 7 recenzji w Biblionetce – dotychczas oczywiście. Nie lubię pisać kolejnej recenzji, zwłaszcza, że poprzednie są bardzo dobre. Co więcej nie umiem pisać recenzji. Skąd więc bierze się ten wewnętrzny, nieprzemożony przymus napisania ósmego tekstu o "Lali"? Chyba tylko z wielkiego zachwytu. Banałem będzie napisać, że to książka o babci. Babcię ma lub miał każdy. Gdyby nie babcia, nie było mnie tutaj, ba, nawet dwie babcie. I dwóch dziadków. Cztery prababcie i czterech pradzia...

Styczniowe spotkanie Klubu Miłośników Książki przyciągnęło do biblioteki Brentwood w Toronto liczną grupę czytelniczek i czytelników zauroczonych książką Jacka Dehnela „Lala”. „Lala” to jeden z najciekawszych debiutów powieściowych ostatnich lat w Polsce. Jacek Dehnel jest bardzo młodym (ur. 1980) prozaikiem, poetą, tłumaczem i malarzem. „Lalę” napisał, gdy miał zaledwie 22 lata, w co trudno uwierzyć, bo styl, język i kultura literacka świadczą o jego niezwykłej dojrzałości. „Lala” to opowie...

Opowiedzieć historię uniwersalną, a zarazem nadzwyczajną – oto, co jest pewnikiem, że powstała w wyniku tak prowadzonej narracji powieść będzie co najmniej dobra. Wraz z „Lalą”, Dehnel dołącza do grona tych polskich pisarzy, którym się to już udało. Laureatowi Paszportu „Polityki” 2006 nie można zarzuć posługiwania się jakimikolwiek schematami – jest to proza niekonwencjonalna, korzystająca z obfitych w tragikomizm wątków historycznych. Przeplatają się one tutaj z prywatnymi przeżyciami boha...

"Lala" to niewątpliwie interesująca i przyciągająca uwagę powieść. Zagłębiając się uważnie w lekturę można poznać dawne dzieje głównej bohaterki, czyli babci Jacka Dehnela. Począwszy od dziewiętnastowiecznej historii, poprzez lata pierwszej i drugiej wojny światowej, lata powojenne i czasy peerelowskie, dzieje te nabierają rozmaitych "barw" i "życia". Nie zabrakło w tej długiej opowieści również pradziadków, dziadków, kuzynów i innych osób stanowiących uzupełnienie tej historii. To, co wyróżnia ...

Sięgając po powieść Jacka Dehnela „Lala” ma się wrażenie, że przeszłość nie jest niczym innym, jak furtką do zrozumienia teraźniejszości. Tytułowa bohaterka, snująca nić fascynujących opowieści, które skądinąd mają charakter bardzo osobistej biografii, jawi się jako postać o silnej osobowości. Jej nieomal mityczny Lisów to nie tylko miejsce stanowiące źródło rodzinnych wzlotów i upadków, ale także przestrzeń, gdzie wszystko toczy się swoim rytmem, jakby niezależnie od zawieruchy historii. Ro...

Wszyscy już o "Lali" pisali. I tendencja jest, że "Lalę" się chwali. Tak jakoś rymowanie wyszło, ale jest faktem, że i ja "Lalę" Jacka Dehnela pochwalić muszę. Bo to miło, kiedy bierze się do ręki książkę młodego człowieka, a tam, piękną polszczyzną pisane, wybuchają nam w twarz uczucia, jakie tylko wnuczek żywić może do babci. Bo to rzecz o babci. Babci niezwykłej, nietuzinkowej, wspaniałej, ale też przegrywającej walkę ze starością i zbliżającej się ku nieuchronnej granicy, za którą Nieznan...

Powieść Jacka Dehnela porusza pewne problemy w polskiej literaturze współczesnej, które od jakiegoś czasu były zaniedbywane i niezauważane. Również perspektywa opisywanego tematu jest w pewnym sensie nowa i świeża. Książka porusza kilka kwestii uniwersalnych, a jednocześnie aktualnych dla problemów współczesnego świata. Przede wszystkim łamie pewne stereotypy. Jednym z nich jest antysemityzm. Z opowieści babci, tytułowej Lali, wynika, że już w przedwojennej Polsce był on na porządku dziennym...

Nie wzięliśmy się znikąd. Każdy z nas oprócz swojego „wczoraj, dziś, jutro” ma także jakieś „przedwczoraj” – wycinek czasoprzestrzeni zaludniony postaciami ze zdjęć w rodzinnych albumach – dzięki któremu istnieje i ma taki, a nie inny wzrost, wykrój oczu, barwę głosu, czasem określone uzdolnienia lub zamiłowania… Dzisiejszy pośpiech, zmuszający nas do stałego myślenia o jutrze, sprawia, że coraz mniej uwagi poświęcamy naszemu „wczoraj” - a cóż dopiero temu, co było wcześniej? Bo co na przykła...

Dostałam tę książkę na gwiazdkę i zabierałam się do niej jak pies do jeża. Taki młody autor (ur. 1980 r.), o takiej sławie (już był nominowany do „Paszportu Polityki”, który zresztą dostał) na pewno pisze jak Tryzna albo Shuty, albo, nie daj Boże, Witkowski czy Masłowska, w których zdecydowanie nie gustuję. W dodatku ukończył elitarny kierunek Międzywydziałowych Studiów Humanistycznych UW, więc pewnie się będzie mądrzył formalnie i w ogóle. Jednak ponieważ choroba przykuła mnie do łóżka, a nic w...

Nie znoszę Masłowskiej, nie kusi mnie żaden twórca z huty ani inni młodzi, gniewni i wulgarni. Szczerze mówiąc, gdzieś w zakamarkach umysłu zaczęłam sprawdzać prawdziwość twierdzenia o rzekomej zazdrości, jaką się czasami zarzuca nierzuconym na kolana wobec niezaprzeczalnego piękna słów pisanych przez gwiazdy literatury. I nagle pojawia się Jacek Dehnel. Moje podejrzenia (odetchnęłam z prawdziwą ulgą!) przestają mieć rację bytu. Młodej prozy, która by była "moja", przed nim po prostu nie było. ...

"Lala", debiutancka powieść Jacka Dehnela, napisana przez zaledwie dwudziestodwulatka, ukazała się po raz pierwszy w roku 2006 i z miejsca została bestsellerem, przynosząc autorowi Paszport "Polityki" oraz sympatię licznych czytelników.


Historia babci autora, Heleny Karpińskiej, to nie tylko portret fascynującej, silnej kobiety, ale też soczewka, skupiająca dwudziestowieczne losy Polski i Polaków. Ta pełna anegdot rodzinna saga, to skrząca się humorem, to pełna melancholii, została już przełożona na kilkanaście języków.

Teraz, po dziesięciu latach od pierwszego wydania, ukazuje się w nowej szacie graficznej, zaopatrzona w drzewo genealogiczne i przypisy, a przede wszystkim bogato zilustrowana rodzinnymi fotografiami.


[Wydawnictwo W.A.B., 2017]

"Lalę" czytałam z największą przyjemnością, gdyż taką daje obcowanie z prozą elegancką, dowcipną i kunsztowną. Mam wiele szacunku dla młodego pisarza, który oparł się pokusie opisywania bieżącej rzeczywistości polskiej, wrażeń poalkoholowo-seksualnych, epatowania fatalnym słownictwem, który odważył się być dumnym spadkobiercą swojej rodziny, a nie jej zranioną ofiarą, o czym czytamy wciąż i do znudzenia. Mamy nareszcie kawałek dobrej polskiej PROZY!. "Lala" to świetne antidotum na wszelkie woj...

Absolutnie utonęłam w “Lali” Jacka Dehnela. Książka jest magiczna jak żadna inna. Początkowo w prawdzie niełatwo przedrzeć się przez chaotyczne, jakby strzępki wspomnień, sytuacji, jednak warto wytrwać, bo zaraz za “pancerzykiem z chaosu” otwiera się przed zaprawionym już czytelnikiem opowieść pełna ciepła i sielskości, która rozczula, bawi a nieraz i wzrusza do głębi. Utonęłam. I ostatnia rzecz jakiej mi trzeba to koło ratunkowe.

– Znowu piszą o Japończyku. – Jakim Japończyku? – Tym, co bezboleśnie wyrywa zęby. Naciska nerw w dziąśle i wyciąga ząb jak korek. – Och, Walerian, aż ścierpłam. Proszę cię. Dziwne, że mojego pradziadka tak fascynował ten orientalny dentysta, bo sam nigdy nie miał problemów z zębami, dopóki w wieku sześćdziesięciu paru lat nie złamał sobie trzonowca, kiedy – jak zwykle – rozgryzał łupiny orzechów włoskich. Tak czy owak, któregoś ranka zakrzyknął: – Irenko! Japończyk przyjechał do Kielc. Jut...