Książka: Śnieg

Po dwunastu latach przymusowej emigracji turecki poeta Ka (używający pseudonimu pochodzącego od inicjałów) wraca do rodzinnego Stambułu na pogrzeb matki. Tam, zachęcony przez dawnego kolegę ze szkoły, jedzie do Karsu, by jako dziennikarz opisać falę samobójstw dziewcząt, jaka zaniepokoiła tamtejszych mieszkańców. Tak można podsumować pierwsze osiem stron dość grubego "Śniegu". Na Ka czeka więc w Karsie jeszcze wiele więcej zdarzeń i można bez żadnej przesady powiedzieć, że bohater zapamięta tę w...

Orhan Pamuk napisał „Śnieg” bodajże w 2002 roku. Ja przeczytałem tę powieść w rok po polskim wydaniu. Jej lektura wpisała się akurat w szereg informacji na temat sytuacji politycznej Turcji w kontekście wyborów prezydenckich. W prasie można było przeczytać o konflikcie świecko-religijnym na linii państwo-meczet, o zagrożeniach fundamentalistycznym islamskim terroryzmem. A nawet kilka dni temu dotarła do nas za pośrednictwem mediów informacja o tym, że żona prezydenta, z partii islamskiej, nie zo...

Rany! Dlaczego coś mnie podkusiło, aby akurat tego noblistę wziąć i przeczytać?! Zadziałała magia umiejętnego marketingu i wszyscy wokół zaczęli brać na warsztat czytelniczy jedyną dostępną książkę, czyli śnieg odmieniany na każdy możliwy sposób. Po przeczytaniu tej książki wiem już (co w sumie wiedziałem także wcześniej), że śnieg może się kojarzyć ze wszystkim. Że śnieg może przypominać ukochaną niezależnie od okoliczności, niezależnie od tego, czy się stoi w pustym pokoju ciemną nocą, czy ma ...

I jak co roku wiernie śledziłem dzieje Literackiej Nagrody Nobla, jak co roku nie znałem większości nazwisk nominowanych, jak co roku nie wygrał ani Kapuściński, ani Llosa, ani Kundera, którym zawsze życzę tej, bądź co bądź prestiżowej, nagrody. No i co? Nobla dostał Orhan Pamuk, „nieznany Turek”, podobno wybitny pisarz, sumienie narodu tureckiego. Ja akurat o nim słyszałem w kontekście procesu, w którym był oskarżony o obrazę Turków po tym, jak wspomniał w pewnej zachodniej gazecie o ludobój...

Długo oczekiwany przekład powieści Orhana Pamuka - jednego z najwybitniejszych pisarzy europejskich.

Orhan Pamuk (ur. w 1952 roku) - pochodzi z Turcji. Laureat prestiżowych, światowych nagród literackich. Wymieniany w gronie najpoważniejszych kandydatów do literackiej Nagrody Nobla. Jego książki przetłumaczono na ponad trzydzieści języków.

"Śnieg" to wiernie oddająca realia współczesnego świata opowieść o zderzeniu Europy i islamskiej Turcji: dwóch filozofii życiowych, różnych religii, zasad moralnych i sposobów na odnajdywanie szczęścia. Ten międzynarodowy bestseller znalazł się na liście dziesięciu najlepszych książek 2004 roku opublikowanej przez "The New York Times", zdobywając uznanie czytelników i krytyków.


"Jedna z najważniejszych książek naszych czasów".
Margaret Atwood

"Na ponad pięciuset stronach tego dzieła jest ciemna prawda o człowieku, czerwona krew, są obrazy malownicze jak w »Don Kichocie«"... Powieść ta zabłąkała się w anatolijskim labiryncie niestałych islamistów, umięśnionych kemalistów, tajnych agentów, przekupnych policjantów, pięknych dziewcząt, które - nie chcąc zdjąć chust w ojcowskim domu - składają swe życie w ofierze. Zabłąkała się w zimnej nocy i śniegu, który spowija wszystko... To powieść zarazem orientalna i postmodernistyczna".
"Le Figaro"

"Reportaż przemieniony w baśń. Groteskowa, okrutna i piekielnie komiczna powieść, polityczna farsa, w której człowiek nigdy nie stoi po właściwej stronie, rozdarty między śmiechem a płaczem...".
"Der Tagesspiegel"

"Polityczny thriller inspirowany twórczością Fiodora Dostojewskiego. Niezwykle mądra powieść".
"The Guardian"

[Wydawnictwo Literackie, 2006]

Naprawdę nie jestem w stanie pojąć, czym się kierowano, dając panu Pamukowi Nobla. "Śnieg" to moja pierwsza i ostatnia książka tego autora. W pewnym momencie już tak znudzony i zły byłem, że po raz pierwszy od wielu lat zdarzyło mi się omijać zdania, skacząc do kolejnych dialogów. Momentami, jak już ktoś wspominał, czułem się jak przy lekturze Coelho. Za dużo pretensjonalnych, "głębokich" przemyśleń, które po prostu śmieszyły. Narratorem jest sam Pamuk, który po zebraniu informacji o swoim pr...

Nie ma co ukrywać, że książka jest rewelacyjna. Turcja to kraj na rozdrożu poszukujący swojej własnej tożsamości. Czy powinien skierować się w stronę Zachodu, dokąd migrują ludzie poszukujący szczęścia i wolności? Czy może powinien wrócić do korzeni i tam szukać podstaw do odbudowy? Okazuje się, że każda z tych dróg prowadzi do pewnej wersji wydarzeń, która może mieć pozytywne zakończenie, ale gdy się spotykają, prowadzi to do katastrofy - zamachów, śmierci, niespełnionych miłości. Książka pozos...

Mam wrażenie, że jednym z głównych celów tej książki jest przybliżenie czytelnikowi zachodniemu sposobu myślenia i postrzegania świata przez Arabów. Można autorowi zarzucać, że wychował się w bogatej rodzinie (notabene tak jak główny bohater) i o fundamentalistach i islamistach nie ma pojęcia (?), ale zdaje się, że nie tylko o nich tu mowa. Myślę, że ta sztuka udała się Pamukowi nieźle, i choćby dlatego warto przebrnąć przez tę książkę (co mi przyszło z trudem). Niestety, od razu rzuca się w ...