Książka: Nakręcana pomarańcza (wersja A)

W posłowiu do „Nakręcanej pomarańczy” jej autor, Anthony Burgess przyznaje, że nie bardzo wierzył w sukces akurat tego swego dzieła. Uważał, że ma w dorobku książki o wiele ciekawsze i ważniejsze. Jak jednak się okazało, to właśnie opowieść o Alexie i jego przygodach zdołała poruszyć czytelników na całym świecie. 15-letni chłopiec wkracza w okres dojrzewania. Jednak nie przechodzi tego okresu tak, jak większość młodzieńców w jego wieku. Ten czas to prawdziwa apokalipsa. Ale nie dla samego gł...

Co mam do powiedzenia o "Nakręcanej pomarańczy"?...po prostu "ryjli horror szoł!". Czytałem obie "pomarańcze" po kilka razy ("mechaniczną" wersję R oraz "nakręcaną" wersję A). Jeśli bliższy Ci jest język angielsk, to wersja A jest dla Ciebie. To książka absolutnie niepodobna do żadnej innej, głównie ze względu na język, który "śmieszy, tumani, przestrasza", tak jak zresztą cała książka. Jeśli zastanawiasz się czy są ludzie, którzy rodzą się źli, jeśli myślisz, że każdy powinien miec mo...

Miasto nie może sobie poradzić z bandami mordujących i gwałcących wyrostków. Ale pełna makabra zaczyna się, gdy sąd i policja biorą stronę bandytów i zapewniają im bezkarność. Skąd my to znamy?

Kiedy skóra nam cierpnie przy wyczynach 15-letniego Alexa i jego młodocianych zwyrodnialców, uświadamiamy sobie, że obecnie doświadczamy tego na własnej skórze.

Chociaż cenzura przez wiele lat prowadziła wojnę z "Mechaniczną pomarańczą", do jej sławy przyczyniał się kultowy film Stanleya Kubricka.

Anthony Burgess stworzył dla tej powieści osobny język. Przekład Roberta Stillera to nie tylko brawurowy popis wynalazczości językowej. To coś przerażająco realnego: język polski rzeczywiście zmierza w tym kierunku.

Lecz obecna wersja, zupełnie inna od poprzednio wydanej, przepowiada coś nowego: uleganie wpływom już nie rosyjskim, tylko amerykańskim. W tym języku przemawia dzisiaj po raz pierwszy "Nakręcana pomarańcza".

[Wydawnictwo vis-à-vis/Etiuda, 2006]

Pisarstwo Burgessa w znacznej mierze było zainspirowane twórczością Orwella. Przykładów na poparcie tej tezy jest kilka, jednak istotną kwestią jest próba opisania zła tkwiącego w naturze człowieka. Orwell pisał o złu wynikającym z żądzy władzy, Burgess zaś skupił się na bezrefleksyjnej i zwierzęcej tendencji do niszczenia. Dialog pomiędzy tymi dwoma pisarzami jest bardzo szeroki i nie ogranicza się tylko do kwestii moralno-estetycznych, obydwaj eksperymentowali z językiem; po jednej stronie...