Książka: Ojciec: Niezgoda na nieobecność

Gdy patrzy się na okładkę, tuż po przeczytaniu tej książki, nasuwa się następująca kombinacja: ojciec Claudio Risé, „Niezgoda na nieobecność”. Skojarzenie to jest nieprzypadkowe. Aż dziw, że Claudio Risé jest jedynie psychoanalitykiem. W oczach czytelnika jawi się bowiem jako ksiądz, pastor czy osoba bezpośrednio związana z Kościołem, i to nie tylko w formie czynnego wyznawcy. Mężczyzna w książce Riségo przedstawiony jest jako bezbronna, pozbawiona wszelkich praw istota, skutecznie eliminowan...

Współczesne społeczeństwo europejskie określane jest jako „społeczeństwo bez ojców”. Niektórzy uważają to za fakt pozytywny, świadczący o końcu wszelkich „patriarchatów”. Inni zaś - jak psychoanalityk Claudio Risé, dla którego ojciec jest psychologiczną postacią, wiążącą biografię jednostki z wymiarem transcendentnym - wskazują z niepokojem na pustkę spowodowaną brakiem ojców.

W niniejszej książce ukazuje on, że nieobecność ojca wynika przede wszystkim z coraz częstszego zjawiska separacji i rozwodów, które prawie zawsze kończą się wyrzuceniem ojców z domu oraz zerwaniem lub znacznym osłabieniem relacji z dziećmi. Dodatkowym czynnikiem jest obecne ustawodawstwo aborcyjne, które odbiera ojcu prawo decydowania w dziedzinie prokreacji. W obliczu olbrzymich szkód psychicznych spowodowanych tą sytuacją pojawia się swoista reakcja, szczególnie wśród młodych. Chodzi tu m.in. o poczucie współdzielenia zadań, wyrażające się w nowych obyczajach i praktykach, w zachowaniach przywracających właściwe miejsce oraz szacunek ojcu świadomemu i odpowiedzialnemu.

[Jedność, 2005]