Książka: Wilcze gniazdo

Powieść historyczno-przygodowa z gatunku płaszcza i… szabli. Wiek siedemnasty, kresy szlacheckiej Rzeczypospolitej, a dokładniej Ukraina. Kolejne powstanie kozackie, a w międzyczasie wielka miłość, zajazdy, pojedynki, warcholstwo, pijaństwo, arogancja, ciemnota, zabobony i sobiepaństwo, to jest polskie cechy narodowe w całej okazałości. Tylko czemu w bibliotece książka ta była w dziale s.f.? Nie wiem do dziś… Nie jestem też do końca pewien, czy autor miał jakąś spójną, sensowną koncepcję tej ...

Nie będę tego kryć - moja opinia jest bardzo subiektywna, ponieważ zauroczył mnie Komuda od pierwszego czytania. Zawsze lubiłam ten okres historyczny w dziejach naszego kraju, więc tym bardziej pochłaniam książki Komudy. Tym razem przeczytałam jego bodajże pierwszą powieść, debiut (jeśli się mylę, niech mnie poprawią znawcy Komudy) i oczywiście jest piękna. Młody ubogi szlachcic dziedziczy po stryju jakąś posiadłość na Ukrainie. Sam wychował się w ziemi sieradzkiej i tam nie ma perspektyw ...

„Wilcze Gniazdo” to kolejny przykład nieudolności pisarza, któremu wydaje się, że jego kiepska twórczość może kogoś zainteresować. Już od samego niemalże początku widać brak pomysłu i bezradność autora... Akcja powieści rozgrywa się w siedemnastym wieku na Ukrainie. Niejaki Gedeon Sienieński dziedziczy spadek po zmarłym wuju Januszu, który nie cieszył się dobrą opinią. Wyrusza więc aż na Zadnieprze, aby przejąć i zagospodarować odziedziczoną ziemię. Potem pozyskuje sobie przyjaciół i zjednuje...

"Dawna Ukraina, baśniowy ląd, tapiseria utkana z wysokiej trawy, mrocznych lasów, leniwego upału zwiastującego burzę, prastarych kości niepogrzebanych, domostw jak twierdze, ludzi zapalczywych, ale i pamiętliwych, a do szabli prędkich. Niepostrzeżenie przybywa wątku fantastycznego. Komuda konsekwentnie eksploatuje bogactwo tradycji kresowej. Przestrzeń i nostalgia, głęboki oddech i stepy, wszystko to jest w jego fantazjach. Lektura tej książki wciągnęła krakusa, nawykłego przecież, że aby fantastyczności zaznać, wystarczy podejść ku Wawelowi i zerknąć, jak się też dzisiaj miewa mieszkaniec Smoczej Jamy".
Marek S. Huberath

"Gdyby Henryk Sienkiewicz żył w XXI wieku, to pisałby tak, jak Jacek Komuda. Nikt w Polsce, oprócz tych dwóch autorów, nie potrafi z takim pietyzmem i takim zaangażowaniem pisać o szlacheckiej Polsce XVII wieku".
Jacek Piekara

[Fabryka Słów, 2002]