Książka: 10 minut od centrum

Z pisarstwem Izabeli Sowy spotkałam się już jakiś czas temu, była to „Owocowa trylogia” („Smak świeżych malin”, „Herbatniki z jagodami” i „Cierpkość wiśni”) oraz „Zielone jabłuszko” - książeczki lekkie, łatwe i przyjemne, które miło mi się czytało ale jakoś specjalnie w pamięć nie zapadły. Kilka miesięcy temu, troszkę z przyczyn okołozawodowych, przeczytałam „Agrafkę”, powieść o gimnazjalistach dla gimnazjalistów - i muszę powiedzieć, że dała mi trochę do myślenia; poleciłabym ją każdemu nastol...

Tak się składa, że urodziłem się i mieszkałem przez blisko 30 lat w centrum starego Podgórza (a więc niedaleko od centrum) i jędrne opisy sytuacji i ludzi zawarte w książce pani Izabeli pozwoliły mi wrócić pamięcią w tamte czasy. Książką jestem zauroczony (podobnie jak moja żona). Jest napisana żywym i dowcipnym językiem, opowiada o dzisiejszych czasach i jest chyba ewenementem na rynku wydawniczym. Czasem miałem wrażenie, że opisuje moje własne przeżycia i odczucia lub przeżycia moich bliskich,...

Gdy po raz pierwszy sięgnęłam po tę pozycję, poczułam odrobinę rozczarowania - nie przepadam za formą opowiadań, dlatego "pierwsze czytanie" było nieco powierzchowne. Mimo tego sięgnęłam po nią po raz kolejny, i jestem pewna - nie żałuję! Losy bohaterów poszczególnych opowiadań zazębiają się, i w miarę czytania traci się wrażenie, że są to pojedyncze opowiadania, książka staje się rozbudowaną historią mieszkańców okolicy, z której do centrum jedzie się tytułowe "10 minut". Ci ludzie, pom...

Znałam tę autorkę z jej poprzednich publikacji, płyciutkich czytadełek na smutne dni. Myślałam, że "10 minut od centrum" też takie będzie. A tu same niespodzianki. Po pierwsze, ta książka to na pozór zbiór opowiadań. Każde inne. Ale inne tylko w formie i jak się okazało, to nie oddzielne opowiadania, tylko epizody z życia kilku osób, których losy się wzajemnie "zazębiają". Opowieści o zwykłych ludziach, jakich możemy spotkać w wielkim mieście. Warto przeczytać ją do końca - choć pierwszy rozdzia...

Izabela Sowa jest zalatana jak na Sowę przystało. Uwielbia się zaszyć w ciemnym, "Stumilowym Lesie"... albo pod kocem. Nie znosi margaryny, buractwa i plastikowych reklamówek. Lubi prosiaczki, króliki, osiołki kłapouche i inne zwierzaki - wyłącznie żywe, a nie w postaci kotleta czy kołnierza. Mimo dwóch lewych rąk zdołała wydziergać czapkę niewidkę, dzięki której może polować na ciekawe teksty w tramwajach...

"Dziesięć minut od centrum nie oznacza konkretnego miejsca. Raczej stan ducha, relacje z ludźmi lub nastawienie do otaczającej rzeczywistości. Dla wielu oznacza porażkę lub karę. Dla mnie - szansę, by okazać ludzką twarz".
Izabela Sowa

[Wydawnictwo Autorskie S.C., 2006]