Książka: Eryk

Pod koniec „Czarodzicielstwa” Rincewind przepadł. Nie na zawsze, o czym można było wnioskować – nawet, gdyby się nie czytało już przynajmniej raz każdego tomu „Świata Dysku” z jego udziałem – chociażby z tego, że w krytycznym momencie nie usłyszał zwyczajowych formułek wygłaszanych przez Śmierć w takich sytuacjach. Powrót stamtąd, gdzie trafił – czyli z Piekielnych Wymiarów – zdecydowanie nie jest rzeczą łatwą. Nawet wręcz przeciwnie, gdyby wziąć pod uwagę opinię Śmierci, wygłoszoną przed gronem...

"Eryk", choć krótki, jest cudny! Znów pojawia się mój ukochany Rincewind, bez którego Świat Dysku traci dla mnie nieco ze swego uroku (no, dobrze, Śmierć jest niezłym substytutem maga :)). W skrócie o fabule: Eryk, kilkunastoletni domorosły demonolog, zamiast demona wywołuje z Piekielnych Wymiarów Rincewinda, który, jak przystało na demona (wprawdzie nim nie jest, ale Eryk wierzy, że jest, a to wystarczy) musi spełnić trzy życzenia chłopca, po czym - ku zdumieniu samego "demona" - rzeczywiście j...

Słyszeliście o Fauście...
To jest Eryk.
Istnieje pewna różnica.

Eryk ma czternaście lat, mieszka na legendarnym i magicznym Świecie Dysku, a także jest pierwszym w historii hakerem demonologii. Na szczęście nie udało mu się wywołać żadnych demonów, wywołał za to Rincewinda (najbardziej niekompetentnego maga w uniwersum) oraz Bagaż (najniebezpieczniejszy sprzęt podróżny na świecie). Kiedy Eryk wypuszcza ich na niczym nie chroniony świat, oczekuje, że Rincewind spełni trzy jego życzenia.

Wiecie przecież. Standardowa trójka. Żyć wiecznie, panować nad światem, spotkać najpiękniejszą kobietę w historii. Właściwie to proste...

Dryfowanie u zarania Czasu, zmiana przyszłości i spotkanie z najbardziej kłopotliwym bogiem historii to zaledwie początek. Stworzenie życia na Dysku to drobnostka. Ponieważ Rincewind trafia w końcu do Piekła. Dosłownie. A ono nigdy już nie będzie takie jak dawniej.

[Prószyński i S-ka, 1997]