"Tekst stanowi syntezę wiedzy o Dionizosie w tym znaczeniu, że zbiera i zawiera wszystkie możliwe do pomyślenia wątki i mitu, i kultu Dionizosa obecne w dotychczasowej literaturze przedmiotu w sposób prosty i zrozumiały, co jest niemałym osiągnięciem. »Uproszczenie« w tym wypadku jest wskazaniem na zasługę i komplementem, a nie zarzutem. Z pomocą wskazanej na końcu literatury każdy zainteresowany łatwo znajdzie drogę do nie-prostych, zawiłych opracowań, w których nietrudno jest się pogubić nawet specjalistom. Książka Lengauera dla jednych stanie się protreptykiem, zachętą i wprowadzeniem, dla innych - rekapitulacją i spełnieniem. W jakimś sensie książka ta stanowi klucz hermeneutyczny nie tylko do przywołanych kilkuset tekstów literackich i epigraficznych, ale także - a może przede wszystkim - do ich zawiłych, zawężających i niejednokrotnie wewnętrznie sprzecznych omówień naukowych. Wreszcie, stanowi też swoiste opracowanie samej historii badań nad Dionizosem, zaznaczając wszystkie ważne w tej historii punkty zwrotne i poglądy niegdyś obecne, a dziś już obalone. Zdaję sobie sprawę, że »wszystkie możliwe do pomyślenia wątki« to fraza odważna, której łatwo jest przypisać retoryczną przesadnię wobec ogromu literatury przedmiotu. Pozostawiam ją jednak, ponieważ przy największym nawet wysiłku nie potrafię wskazać takiego elementu dionizojskiej opowieści i odpowiadających mu interpretacji, która choćby w krótkim akapicie lub frazie nie pojawiła się w opowieści Lengauera".
z recenzji Krzysztofa Bielawskiego
"Od wielu dziesięcioleci środowisko historyków, religioznawców, filologów klasycznych, kulturoznawców etc. czekało z coraz większą niecierpliwością na publikację książki poświęconej Dionizosowi, która wyszłaby spod ręki prof. Włodzimierza Lengauera, bez wątpienia największego znawcę tego niezwykłego bóstwa w Polsce oraz jednego z największych na świecie (przepraszam za tylko z pozoru nieco zbyt patetyczny ton, ale taka jest po prostu prawda i tylko tak można ją wyrazić). Zamiast jednak dzieła wysoce specjalistycznego, adresowanego wyłącznie do wąskiego grona odbiorców, otrzymujemy w końcu pracę, o której sam Autor powiada: »Pisząc moje »Trzy szkice« chciałem, aby powstała z nich książka do czytania, przystępna i zrozumiała dla każdego, a nie uczona monografia dla specjalistów«. Jest to więc z założenia pozycja popularna, do tego bardzo osobista, wręcz intymna. Mimo to na pewno sięgną po nią również ci, których Autor nie uważa za adresatów swojej książki, czyli specjaliści z wielu dziedzin szeroko pojętej humanistyki. Tekst prof. Włodzimierza Lengauera to znakomite, solidne, oparte na bogatym materiale źródłowym studium, z którego wielu spośród owych »specjalistów«, wiele może się nauczyć. Inni zaś czytelnicy, rzeczywiście otrzymują pasjonującą książkę na trudny temat, napisaną w bardzo przystępny sposób. A zatem grono odbiorców na pewno będzie bardzo szerokie".
z recenzji Pawła Janiszewskiego
Włodzimierz Lengauer - emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, historyk starożytności zajmujący się kulturą i religią Grecji starożytnej. Autor "Religijności starożytnych Greków", współwydawca zbiorowej pracy "Antropologia antyku greckiego".
[Homini, 2020]