Dodany: 16.11.2017
|
Autor: Rosco
Książka składa się z dwóch części: „Psychoanaliza kliniczna" i „Literatura i polityka”. W pierwszej z nich autorka odwołując się do swojego bogatego doświadczenia klinicznego porusza między innymi zagadnienia popędu śmierci, symbolizmu, narcyzmu i kompleksu Edypa. W artykułach o literaturze analizuje twórczość Josepha Conrada i Salmana Rushdiego, a w tych dotyczących polityki podejmuje kwestie wojny i rozbrojenia. Segal pokazuje, jak te same konflikty - między popędem życia a popędem śmierci, fantazją i rzeczywistością - obserwowane w gabinecie analityka znajdują swoje odbicie w literaturze i rozgrywają się w losach całych narodów i jednostek.
„John Steiner, jeden z najwybitniejszych uczniów Hanny Segal, we wprowadzeniu do »Psychoanalizy, literatury i wojny« dokonuje bardzo wnikliwego przeglądu jej podstawowych idei i odkryć oraz ich klinicznych i naukowych podstaw. Zarówno to wprowadzenie, jak i sama książka, a w niej interesujące i oryginalne koncepcje oraz zwięzły i klarowny język, jakim posługuje się autorka, dają obraz dynamicznego temperamentu naukowego i przenikliwości Hanny Segal.
Pomimo że cały jej dorobek naukowy związany jest z Brytyjskim Towarzystwem Psychoanalitycznym, a dokonane odkrycia uczyniły ją postacią międzynarodową, to zawsze podkreśla się jej polskie korzenie, a niektórzy uważają, iż to właśnie im zawdzięcza ona swój oryginalny sposób myślenia, żywotność w sposobie bycia oraz bezpośredniość w komunikowaniu się. (...) Współczesna Polska to obszar ogromnych przemian i być może ciekawych badawczo, ale trudnych czasów. Z jednej strony można zaobserwować liczne próby ustanawiania porządku moralnego opartego na zasadach demokratycznych i wartościach religijnych, z drugiej – dokucza brutalizacja życia społecznego i politycznego, duża przestępczość, korupcja, codzienna nieuczciwość, brak tolerancji, antysemityzm, rasizm, lekceważone prawa kobiet. Dla wielu obserwatorów równie ciekawe, jak to, co formuje określone ludzkie zachowania i poglądy, jest to, co pozwala ludziom łączyć przeciwstawne motywy w taki sposób, że wewnętrzne konflikty i niewygody pozostają uśpione i nie mogą spełniać funkcji ostrzegających przed niszczącymi poczynaniami.
Hanna Segal rozwija w tej książce odkrycia Freuda i Klein dotyczące działania mechanizmów rozszczepienia osobowości i impulsów destrukcyjnych. W zebranych artykułach bardzo skrupulatnie studiuje mechanizmy i fantazje, jakie wykształca aparat psychiczny po to, aby uniknąć doświadczania lęku i poczucia winy, co w konsekwencji pozbawia ludzi i grupy możliwości podejmowania działań naprawczych.
Osobiście mam nadzieję, że koncepcje Hanny Segal będą przydatne nie tylko dla klinicystów: psychoanalityków, psychoterapeutów, lekarzy i psychologów, ale że zainspirują również socjologów, filozofów, pedagogów, krytyków literatury i sztuki, słowem – humanistów”.
Ze „Wstępu do wydania polskiego” Wojciecha Hańbowskiego
[Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2005]