Dodany: 18.03.2017
|
Autor: Olimpia
"Życie artysty stanowi grunt dla dociekań nad jego działalnością. Związek twórczości z życiem kompozytora bywa różny, czasem jest bardzo ścisły, jak np. u J.S. Bacha, niekiedy wydaje się luźniejszy, ale zawsze istnieje, gdyż zupełna izolacja od świata zewnętrznego, środowiska i osobistego losu nie jest możliwa [...] Mimo to u Chopina można spotkać bardzo mało utworów wiążących się bezpośrednio z jakimiś konkretnymi wypadkami [...] W zasadzie Chopin nie krępował się otoczeniem, był kompozytorem zupełnie niezależnym, tworzył to, co w danej chwili najlepiej mu odpowiadało. Reprezentuje więc osobowość artystyczną na wskroś samowystarczalną, odmienną niż współcześni kompozytorzy [...] Miał oczy szeroko otwarte na świat, pilnie obserwował wydarzenia na polu literatury, sztuk plastycznych, a nawet polityki, astronomii, mechaniki, chemii [...] Jednak w jego twórczości nie znajdowało to bezpośredniego odbicia. Nomenklatura jego dzieł wiąże się głównie z koncepcjami i tradycjami muzycznymi. Wyjątek stanowią tylko »Ballady«, »Berceuse« i »Barkarola«. Jednak i one wskazują, że o ostatecznym kształcie decydowały czynniki czysto muzyczne, np. technika wariacyjna »Berceuse«, synteza różnych form w »Balladach« i »Barkaroli«. Mimo to w swoim oddziaływaniu na słuchaczy są źródłem głębokich przeżyć artystycznych. Ich niezachwiana logika budowy sprawia, że odkrywano i odkrywa się w nich nadal nowe wartości niezależnie od dokonujących się w rozwoju muzyki zmian stylistycznych i postaw estetycznych. Jest to proces stały, zapewniający dziełu artysty trwałość".
(z rozdziału "Spojrzenie syntetyczne")
[Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1978]