Książka: Walizka Hany

Wygrzewałyśmy się na słońcu, od czasu do czasu dyskutując o ocenach, bo koniec roku zbliżał się nieubłaganie. Ale jedna z koleżanek była dziwnie milcząca. - O czym myślisz? - O Hanie. Zapytałam ją, co to za Hana. Aneta wyjęła ze swojego plecaka niepozorną książkę, podała mi ją i kazała czytać. W ciągu tych paru godzin spędzonych nad książką (pierwszy raz nie słuchałam nauczyciela, nie robiłam notatek, robiłam na lekcji coś, czego robić nie powinnam) przenosiłam się to do japońskiego muzeum...

W marcu 2000 roku do muzeum o nazwie Tokijskie Centrum Holocaustu przysłano walizkę. Przez całą szerokość jej wieka biegnie wykonany białą farbą napis: Hana Brady, 16 maja 1931, Waisenkind. To po niemiecku - sierota.

Dzieci oglądające tę walizkę na wystawie miały wiele pytań. Kim była Hana Brady? Dokąd jechała? I co się stało? Chciały, by Fumiko Ishioka, dyrektorka muzeum, znalazła odpowiedzi na te pytania.

Fumiko wyrusza więc w drogę, by w dalekiej Europie i w Ameryce Północnej znaleźć ślady wiodące do rozwiązania zagadki. Tajemnica walizki każe jej też odbyć podróż w czasie do lat wojny, gdy inwazja nazistów całkowicie odmieniła szczęśliwe życie Hany i jej rodziny w małym czeskim miasteczku.

„Walizka Hany” to niezapomniana historia, w której splatają się chwile dawno minione ze współczesnością. Tytułowa walizka przypomina o brutalnych czasach, ale też niesie nadzieję na przyszłość i pokazuje, że każdy z nas potrafi dokonać rzeczy – zdawałoby się – niemożliwych.

[Wydawnictwo Media Rodzina, Poznań 2005]

Podobała mi się, uważam ją za chyba wartościową, ale... No właśnie, musi być to ale. Język, jakim została napisana jest, moim zdaniem, odpowiedni dla dzieci w wieku ok. 6-10 lat. Ale już tematyka nie dla takich dzieci. Tematycznie, do samodzielnej lektury, podsuwałabym tę książkę dzieciom starszym, powiedzmy z ostatnich klas podstawówki, gimnazjum. A dla nich będzie językowo zbyt dziecinna, co przetestowałam na własnym dziecku. I to jest moim zdaniem poważny mankament tej pozycji.