Książka: Żmijowisko

Mała wioska, a za wioską jeszcze mniejsze gospodarstwo agroturystyczne. Las, jezioro (z wyjątkowo czystą wodą), domki dla letników, komary; żmij (od których wioska wzięła nazwę) podobno już nie ma. Do Żmijowiska na wakacje przyjeżdża Kamila z mężem Arkiem, małym synkiem Ignasiem i nastoletnią Adą. Ani Arek, ani Ada nie mieli ochoty jechać. To w końcu znajomi Kamili, jej przyjaciele z czasów studiów. I ojciec, i córka marzą o tym, żeby być gdzie indziej. Co z tego, że są wakacje, skoro nie ma z ...

Przyjaciele ze szkolnych lat jak co roku wspólnie wyjeżdżają na wakacyjny wypoczynek do niewielkiej miejscowości, gdzie panuje cisza i spokój. Pozornie. Te wakacje jednak okazują się zupełnie inne od wszystkich, które przeżyli do tej pory. Kamila i Arek jadą wspólnie z malutkim synkiem Ignasiem oraz nastoletnią córką Adą, choć dziewczyna za wszelką cenę pragnęła wyjechać na obóz sportowy, gdzie miała nadzieję poderwać wybranego chłopaka. Miłość z młodzieńczych lat Kamili, a zarazem jej był...

Nie czytałem wcześniej żadnej książki Chmielarza, jakoś nie czułem takiej potrzeby. Kiedy jednak dowiedziałem się, że na podstawie „Żmijowiska” będzie kręcony film, zainteresowałem się – w końcu „Ojciec chrzestny”, „Morderstwo w Orient Ekspresie”, „Firma” itd. itd... Zawiodłem się solidnie – to przecież Polska – fakt, że na podstawie książki kręci się film, wcale nie oznacza, że książka jest dobra. Pozostaje mieć nadzieję, że film/serial będzie ciekawszy, a to jest – moim skromnym zdaniem – całk...

Rodzina Arka i Kamili spędza letni urlop w agroturystyce w Żmijowisku w towarzystwie znajomych Kamili ze studiów. Małżeństwo zabiera ze sobą kilkuletniego Ignasia oraz nastoletnią Adę, która jedzie niechętnie, ponieważ te wakacje chciała spędzić na obozie na Mazurach razem z przyjaciółmi ze szkoły. Jedzie rozgoryczona, z niczego się nie cieszy. Jedyną zadowoloną z wyjazdu jest Kamila, która zaproponowała całą eskapadę i namówiła na nią męża oraz przymusiła córkę. W przedostatni wieczór niezadowo...

Książka podobała mi się bardzo. Nie jest to typowy kryminał, ale bardziej mix obyczajówki z thrillerem psychologicznym ze zbrodnią w tle. W gospodarstwie agroturystycznym spotyka się grupa przyjaciół. Podczas ich pobytu wydarza się straszna tragedia. Zaginęła nastoletnia córka jednego z małżeństw uczestniczących w wyjazdowym spotkaniu. Ale to nie jest główny motyw książki. Stanowi to raczej tło wydarzeń. Autor bardziej skupia się na przedstawieniu relacji międzyludzkich i wewnętrznych emocji boh...

Kiedy tylko zobaczyłam okładkę „Żmijowiska”, wiedziałam, że muszę czym prędzej je przeczytać. Nie miałam wcześniej styczności z twórczością Wojciecha Chmielarza, tym bardziej jestem miło zaskoczona tym, jak bardzo wciągnął mnie ten thriller. Na pewno nie będzie to ostatnia jego książka, którą przeczytam. „Żmijowisko” to powieść o rodzicach, którzy stracili dziecko. Córkę, która zniknęła podczas rodzinnego wyjazdu. Ojciec wraca po roku w to samo miejsce, aby kontynuować poszukiwania. Akcja dzi...

Na początku tego roku poznałam Wojciecha Chmielarza. Może trochę później niż niektórzy, ale dzięki temu mogłam przeczytać prawie całą serię z komisarzem Jakubem Mortką za jednym posiedzeniem. Prawie, bo zostały mi „Cienie”, lecz przyjdzie na nie jeszcze pora. Żal mi się rozstawać z Mortką, więc odwlekam to w czasie. Ale! Wojciech Chmielarz napisał coś nowego. „Żmijowisko” jest, jak głosi okładka (Marginesy, 2018), thrillerem psychologicznym z zaginionym dzieckiem w tle. Grupa znajomych ze ...

„Żmijowisko” to nietypowy kryminał, pozbawiony klasycznej triady ofiara-zabójca-śledztwo. Na zbrodnię w mniejszym stopniu wpływa także kontekst społeczny, a wszyscy podejrzani nie mają charakterystycznej dla kryminałów psychopatycznej natury. Co zatem decyduje o tym, że książka pochłania bez reszty? Odpowiedź na to pytanie zawierają ostatnie strony, które stawiają całość na głowie. Co oczywiste, przy kryminałach nie należy zdradzać zakończenia, skupię się zatem na materiale, z którego Chmiela...

Recenzuje: Przemysław Klaman Wojciech Chmielarz ma już ugruntowaną pozycję na polskim rynku kryminału. Z siedmioma powieściami na koncie bywa już nawet nazywany jego mistrzem, przynajmniej na plakatach reklamujących kolejne książki. Sam jednak do tej pory zachowywał dużą skromność i dystans do siebie w udzielanych wywiadach i nawet krytykował używanie wobec autorów takich określeń. Jednak przed premierą „Żmijowiska” zaczął bez ogródek określać je jako najlepszą swoją książkę i brzmiało to jak...

Thriller psychologiczny mistrza kryminału.


Grupa trzydziestolatków, przyjaciół ze studiów, co roku wyjeżdża wspólnie ze swoimi rodzinami na wakacje. Tym razem trafiają do zagubionej wśród jezior i lasów agroturystyki w niewielkiej wsi Żmijowisko. Bawią się jak zwykle - odreagowując stres szybkiego wielkomiejskiego życia. Jest alkohol, są narkotyki. A także skrywane od lat urazy, dawne uczucia i wzajemne pretensje.

Podczas jednej z mocno zakrapianych imprez ktoś kogoś prawie topi. Wywiązuje się kłótnia, podczas której otwierają się dawne rany. Następnego dnia córka jednej z par, piętnastoletnia Ada, znika. Pomimo poszukiwań nikomu nie udaje się jej odnaleźć. Rozpływa się w powietrzu.

Rok później jej ojciec wraca do Żmijowiska, by podjąć ostatnią próbę odnalezienia córki. Przez te dwanaście miesięcy znienawidziła go cała Polska. Ale - jak się okazuje - nie wraca tam sam...


"Żmijowisko" to opowieść o tragedii, która niszczy. O rodzinie, która musi stawić czoło próbie przekraczającej ludzkie wyobrażenia. Uczuciach, które trwają pomimo mijających lat i nie niosą pocieszenia. Zdradzie, bólu i miłości. Strachu, zbrodni i karze. O tym, ile jesteśmy w stanie zrobić dla naszych dzieci i jak wiele nas to kosztuje.


Wojciech Chmielarz (ur. 1984) - autor kryminałów, dziennikarz, zdobywca Nagrody Wielkiego Kalibru (2015), pięciokrotnie nominowany do tej nagrody. Publikował m.in. w "Pulsie Biznesu", "Pressie", "Nowej Fantastyce", "Pocisku" i "Polityce". Uznawany za jednego z najbardziej obiecujących pisarzy kryminalnych młodszego pokolenia. Autor cyklu powieści o komisarzu Jakubie Mortce: "Podpalacz" (2012), "Farma lalek" (2013), "Przejęcie" (2014), "Osiedle marzeń" (2016) i "Cienie" (2018), cyklu gliwickiego: "Wampir" (2015) i "Zombie" (2017) oraz postapokaliptycznej powieści "Królowa głodu" (2014). Mieszka w Warszawie.


"Pisarz zagląda w głąb ludzkich dusz, aby sprawdzić, jak daleko ludzie mogą się posunąć, by dostać się do przyjemniejszej części rzeczywistości".

Piotr Bratkowski, "Newsweek"


"Przyjacielski wyjazd, o którym trzeba natychmiast zapomnieć, zniknięcie, którego nie można wymazać z pamięci, i demony, które rodzą się z poczucia braku. Chmielarz wychodzi z ram thrillera; to historia zdradzanych dorosłych i ich dzieci, które dawno zniknęły im z pola widzenia. Sielsko już było, czas na »Żmijowisko«!"

Łukasz Wojtusik, TOK FM


"Choć to genialny kryminał, to nie znalezienie sprawcy jest tu najważniejsze. Chmielarz po mistrzowsku opisuje toksyczne relacje, napięcia, przemilczenia, narastającą frustrację, aż do wbijającego w fotel finału. Nikt tak jak on nie potrafi wejść do głowy bohaterów i pokazać ich z wszystkimi zaletami i przywarami. Przywarami zwłaszcza".

Anna Misztak, redaktor naczelna lubimyczytac.pl


"Fascynująca układanka podejrzeń, napięć i namiętności. Zbrodnia okazuje się tylko pretekstem, żeby pokazać ludzkie żmijowisko. Chmielarz, autor rewelacyjnych kryminałów, dowodzi, że jest wnikliwym obserwatorem obyczajowości i świetnym psychologiem".

Anna Luboń, "Elle"


"Chmielarz znów to zrobił. Napisał wciągający kryminał, który sięga dalej niż inne powieści gatunkowe. »Żmijowisko« to powieść o nienawiści i pogardzie. I o tym, jak niszczą one życia tych, którzy nienawidzą, i o tych, którzy padają ich ofiarą".

Robert Ziębiński, redaktor naczelny "PLAYBOYA"


[Wydawnictwo Marginesy, 2018]

„Żmijowisko” to dobra książka, jednak jest pierwszą pozycją Wojciecha Chmielarza, która w kilku momentach mnie zniesmaczyła. Czyta się szybko, wciąga, ale jak wszystkie poprzednie powieści tego autora kupowałam „w ciemno”, od razu po premierze, tak po tej zastanowię się nad zakupem kolejnej. W moim odczuciu za dużo w niej wulgaryzmów – klną tu właściwie wszyscy (jedenastoletnie dziecko, nastolatki, dorośli bez względu na wykształcenie, wiek, płeć, sytuację) i po pewnym czasie miałam przesyt tego...