Książka: Stancje

„Poranne ćwiczenia z łaciny dłużą się jak roraty. Lektorka zapisuje na tablicy trzecią koniugację: - Vivo, żyję, vivis żyjesz, vivit żyje, vivimus żyjemy”[1]. Lata 90. ubiegłego wieku. Wiolka Rogala – znana czytelnikom z dobrze przyjętej (nie tylko w Polsce) powieści „Guguły” – wyjeżdża z rodzinnej wsi Hektary, aby rozpocząć studia polonistyczne w Częstochowie. Już na początku tej drogi „zalicza falstart”. Nie przyznano jej miejsca w akademiku, bo rzekomo mieszka za blisko uczelni. Tak za...

Recenzentka: Dorota Tukaj Gdy mamy do czynienia z narratorem dzielącym z autorem jakiś określony zbiór cech, mimo woli zaczynamy go z tymże autorem utożsamiać; w przypadku Wioletty Grzegorzewskiej, autorki „Stancji”, taki proces myślowy jest praktycznie nieunikniony. Wiolka Rogala, bohaterka tej powieści (a wcześniej – chwalonych i nagradzanych „Guguł”), tak samo jak Grzegorzewska urodziła się i wychowała w wiosce położonej pomiędzy Myszkowem a Częstochową (jej nazwa co prawda jest inna, ...

Nowa, niepokojąca, ale pełna humoru powieść autorki, która za swoją debiutancką powieść "Guguły" zdobyła nominację do International Man Booker Prize.


Po maturze Wiolka przyjeżdża z rodzinnej wsi do Częstochowy na studia polonistyczne. Życie w mieście to dla dziewczyny szereg nowych wyzwań. Wzdłuż ulic nazwanych imionami świętych ciągną się sklepiki z dewocjonaliami i włóczą pielgrzymi.

Świat nie zna jeszcze komputerów i telefonów komórkowych. Wiolka tuła się od jednej stancji do drugiej: mieszka w podejrzanym robotniczym hotelu, klasztorze, wynajętej kawalerce. W każdym miejscu poznaje innych ludzi i ich historie, słucha opowieści o kosmosie, więzieniu, oswojonych wronach, rosyjskich zupach, narzeczonej, która oszukała i odeszła. Pozostaje otwarta na nowe doświadczenia i lektury. Stopniowo konfrontuje się ze wspomnieniami o dzieciństwie spędzonym na wsi, własnymi wyobrażeniami, swoim ciałem.

Wreszcie, zakochuje się po raz pierwszy.


Powieść Wioletty Grzegorzewskiej to subtelna historia o dojrzewaniu, młodzieńczym zagubieniu, poszukiwaniu i poznawaniu samego siebie. "Stancje" są także luźną kontynuacją docenionego przez krytykę zbioru "Guguły", wydanego w 2014 roku.

[W.A.B., 2017]