Książka: Skandale minionego życia

Proza Gorczyńskiej ma w sobie coś z pasażowatego gawędziarstwa Rutkowskiego. I tak jak w przypadku Rutkowskiego, po prozę Gorczyńskiej mogę sięgać w ciemno, mając pewność, że się nie zawiodę. A potem często do niej wracam... Tak jak teraz wróciłam - żeby poczytać o tych, których już znam. ;) O Mickiewiczu, o Isadorze Duncan, której kochankiem (a potem mężem, który "tłukł nie tylko lustra, ale i ją") był Jesienin, O Racinie (świetnym ojcu, który miał pięć córek, z których tylko jedna wyszła za...

"Ilekroć zmieniam adres, staram się dowiedzieć, dlaczego moja kolejna ulica nazywa się właśnie tak a nie inaczej, jak powstała i kto na niej przedtem mieszkał. To ostatnie jest najbardziej intrygujące; z niejasnych powodów ciągnie mnie do sąsiadów z przeszłości. [...] Nigdy nie miałam tak dostojnych sąsiadów, jak tutaj – królowe, poetów, dramaturgów, malarzy, bosonogą tancerkę i pisarkę w męskim przebraniu. Nazwiska z leksykonów. Odkrywałam je stopniowo, z rosnącym zdziwieniem. Rue de Seine okazała się drogą prowadzącą w głąb czasu.

Jeśli przywiązałam się do jakiejś ulicy, to właśnie do tej. Urzekła mnie od pierwszego razu, gdy w czerwcu 1981 roku Czesław Miłosz, któremu wtedy sekretarzowałam, zaprowadził mnie pod dom przy 63 rue de Seine".

[Wydawnictwo Austeria, 2014]