„Być może pierwsze symptomy powstawania zbiorowej tożsamości pojawiły się na chwilę w latach 1980-1981 w ramach ruchu Solidarności. Jednakże przełom, skutkujący wykształceniem trwałej samoświadomości, ostateczna metamorfoza wyobcowanych imigrantów powojennych we wrocławian, którzy czują się u siebie, nastąpiły dopiero w latach 90. Kilka szczególnych, symbolicznych aktów i doświadczeń wspólnoty miało pod tym względem katalizujące działanie.
Należało do nich przywrócenie w czerwcu 1990 r. zniesionego przez nazistów i komunistów herbu miasta, w pierwszej połowie lat 90. boom na odkrywanie dziedzictwa kulturowego oraz odnowienie Rynku, zakończone wielkim świętem miejskim w maju 1997 r. Niemniej ważny* był odbywający się w tym samym czasie we Wrocławiu 46. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, wieńczony* wizytą polskiego papieża i procesją z okazji Bożego Ciała, w której aktywnie uczestniczyło 50 000 wiernych, dodatkowo tłumy wiernych zebrały się jako widzowie”.
Fragment książki
Eduard Mühle jest profesorem historii Europy Środkowo-Wschodniej i Wschodniej na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münsterze. W latach 1995-2005 był dyrektorem Instytutu Herdera w Marburgu. W latach 2008-2013 pełnił funkcję dyrektora Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie.
Wrocław – Europejska Stolica Kultury 2016 – jest jednym z najbardziej atrakcyjnych i dynamicznych miast Europy Środkowo-Wschodniej. Roztacza nieodparty urok, któremu ulegają zarówno wrocławianie, jak i przyjezdni. Na atmosferę dzisiejszego miasta niebagatelny wpływ ma jego niezwykle burzliwa historia.
Ważną rolę odgrywały tu Czechy, Polska, Austria i Prusy. Pozostawiły one wyraźne ślady w topografii i architekturze tej śląskiej metropolii. Pod koniec II wojny światowej miasto zostało całkowicie zniszczone. Wraz z odbudową, z niemieckojęzycznego Breslau, jakim było od późnego średniowiecza, stało się polskim Wrocławiem.
W latach 1945-1947 nastąpiła też całkowita wymiana ludności. Po przełomie politycznym z 1989 r. Wrocław podniósł się z szarej codzienności socjalistycznej, by ponownie rozkwitnąć, a jego mieszkańcy odkryli na nowo bogactwo przeszłości miasta i zintegrowali jego kulturową, językową i religijną różnorodność, tworząc własną tożsamość. W przystępnie napisanej książce, opartej na najnowszych badaniach, Eduard Mühle przedstawia żywy i szczegółowy obraz dziejów Wrocławia od X do początku XXI w.
[Wydawnictwo Naukowe PWN, 2016]
---
* "Niemniej ważny", "wieńczony" – tak jest na okładce (przyp. – Margines).