Książka: Siedmioro w jednym domu

Witalij Siomin, urodzony w Rostowie nad Donem w roku 1927, jest jedną z bardziej interesujących indywidualności tzw. czwartego pokolenia pisarzy radzieckich.
Po studiach uniwersyteckich pracował jako nauczyciel w szkole wiejskiej, następnie przy budowie hydroelektrowni kanału Wołga-Don, a po powrocie do Rostowa próbował sił w dziennikarstwie. Debiutował w roku 1960 tomem opowiadań. Trzy lata później ukazała się pierwsza powieść Siomina pt. "Jedynak", wydana także w Polsce ("Czytelnik", 1966), a w roku 1965 opublikowano jego dwie następne powieści: "Sto dwadzieścia kilometrów od stacji kolejowej" i "Siedmioro w jednym domu". Tom, który obecnie oddajemy w ręce polskiego czytelnika, zawiera obie powieści Siomina z roku 1965 oraz cztery opowiadania z tomu debiutanckiego: "Co można znaleźć w drodze", "Nowicjusz", "Światła budowy", "Sztorm na Morzu Cymlańskim".
Opowiadania i pierwsze powieści Siomina były przez krytykę rozumiane jednoznacznie i przyjmowane więcej niż życzliwie. Powieść "Siedmioro w jednym domu" stała się natomiast przedmiotem namiętnych sporów, które z kolei przekształciły się w zasadniczą dyskusję ideowo-estetyczną o współczesnej powieści faktograficznej.


[Czytelnik, 1969]