Książka: Papryczka

"Papryczka" jest najdojrzalszą powieścią w dorobku Alaina Mabanckou, jeśli nie zwyczajnie najlepszą, najlepiej pomyślaną i napisaną (w jak zwykle świetnym przekładzie Jacka Giszczaka, zasłużenie cenionego tłumacza, który jednak właśnie w Mabanckou znalazł chyba najbliższego sobie literackiego druha). Można by jeszcze długo w tym miejscu ciągnąć achy i ochy, bo ta powieść jest naprawdę znakomita, ale równocześnie pozostawia z potężnym poczuciem niedosytu. Stały to paradoks w przypadku tego afryka...

Papryczka (patrz: "Jutro skończę dwadzieścia lat"), właściciel najdłuższego imienia na świecie, którego tu nie przytoczymy, bo zajęłoby dwie linijki, wychował się w sierocińcu w Pointe-Noire, by w końcu trafić pod opiekuńcze skrzydła Mamy fiat 500, prowadzącej słynny skądinąd (patrz: "Black Bazar") dom publiczny. Wspomnieć trzeba, że rzecz dzieje się w Kongo-Brazzaville w latach 60. i 70. dwudziestego wieku, i że oczyma młodego bohatera śledzimy wielką i małą historię – kraj odzyskujący niepodległość, socjalistyczną rewolucję, skorumpowanych polityków, losy mieszkańców biednych dzielnic. Alain Mabanckou powraca do świata poprzednich powieści i odsłania inną jego stronę. Czyni to jak zawsze z wyczuciem detalu, pasją opowieści, czułością i humorem.


"Wyśmienita, delikatna powieść".
"Le Monde"

"Wspaniała legenda miejska".
"Le Magazine littéraire"

"Afrykański Oliver Twist lat siedemdziesiątych".
"Les Inrockuptibles"

[Karakter, 2016]