"O tym, że Jan Drzeżdżon pisze wiersze, mało kto wiedział. Bo i pisał je do szuflady. A te, które publikował, były na ogół niedostępne dla odbiorców polskojęzycznych, bo przemawiał w nich swoim pierwszym językiem - kaszubskim. Polskojęzyczne wiersze Jana Drzeżdżona nie zaistniały za jego życia. Traktowane przez własnego ojca (chciałoby się rzec: ojczyma) po macoszemu, trwały w uśpieniu - lub prawie w uśpieniu - po dziś dzień. Świat poezji Jana Drzeżdżona - podobnie zresztą jak świat jego prozy - to świat stworzony ze snów i marzeń, z projekcji pragnień i tęsknot, lęków i zachwytów, a bohater tej poezji to ktoś, kto należy do »łąk wiecznego istnienia«, do owych onirycznych niebiańskich sfer - »cudownych manowców« - i nieustannie ku nim podąża, bo tylko one pozwalają mu żyć. W świecie »zimnych oczu«, obojętnych serc i bezwzględnych interesów nie ma życia, przebudzenie ze snu to tyle samo co śmierć. Pierwotny projekt tytułu »Bo to tylko sen, mój drogi« byłby więc znakiem pełnej, gorzko-ironicznej autorskiej samoświadomości, a tym samym aktem odcięcia się i zdystansowania twórcy od własnej poezji. Dlatego zdecydowano się na tytuł: »Łąka wiecznego istnienia«. Drzeżdżonowy na wskroś, od niego wzięty. Bo przecież twórca »Wieczności i miłości«, »Misterium ziemi« i »Twarzy Boga« pochodził z »łąki wiecznego istnienia« i kochał ją ponad wszystko".
z posłowia Marii Jentys-Borelowskiej
Jan Drzeżdżon - polski pisarz i poeta regionalny, krytyk, badacz, redaktor i wydawca kaszubski, tworzący również w języku polskim. Uważany za jednego z czołowych pisarzy w literaturze kaszubskiej.
[Wydawnictwo Forma, 2017]