"Tom Mariana Minicha i jednocześnie tom o Marianie Minichu, to niezwykle cenny zbiór, będący portretem wielokrotnym pierwszego dyrektora Muzeum Sztuki w Łodzi. Trzy części pokazują go jako nowoczesnego kuratora sztuki, żołnierza i ojca. Dla Łodzi ważna jest wznowiona po 50 latach »Szalona galeria«, czyli wspomnienia z pierwszych lat kształtowania niezwykłej kolekcji dzieł sztuki. To dokumentalny zapis zmagań z artystami, władzami miasta, doskonały obraz socjologiczny epoki. Odrębną częścią jest dziennik Minicha z okresu II wojny światowej. Pokazuje on człowieka wobec nawałnicy wydarzeń lat okupacji. Całość została dopełniona przez wspomnienia córki: Agnieszki Minich-Scholz, która nakreśliła barwny obraz rodziny. Lektura książki jest szczególnym doświadczeniem, gdyż zachwyca płynna i spójna narracja, pełna zaskakujących zwrotów akcji i finezyjnego poczucia humoru".
dr Dominika Łarionow, Uniwersytet Łódzki
"To książka o Marianie Minichu, dyrektorze, który udźwignął potęgę dwóch wybitnych artystów-antagonistów – Karola Hillera i Władysława Strzemińskiego".
prof. Józef Robakowski, PWSFTViT
"Osoba Mariana Minicha, pierwszego i wieloletniego dyrektora Muzeum Sztuki w Łodzi, pozostaje nieco w cieniu jego następcy, Ryszarda Stanisławskiego. Niezasłużenie. To bowiem dzięki jego zdolnościom, determinacji i pasji udało się muzeum przetrwać najtrudniejsze czasy i przekształcić w jedno z najważniejszych miejsc na kulturalnej mapie Polski. Minich był postacią nie tylko zasłużoną dla kultury, ale także niezwykle barwną, co poświadczają wspomnienia spisane przezeń i wydane pod znamiennym tytułem »Szalona galeria«. Cieszy, że niniejsza publikacja do owych wspomnień dodaje to, co zostało utrwalone w pamięci Jego Córki. Dzięki temu wizerunek Minicha staje się jeszcze bardziej żywy, a jego działalność, poprzez osadzenie w kontekście ówczesnych wydarzeń i ideologicznych sporów, ale także prywatnej codzienności, zyskuje nowy wymiar".
Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki
Marian Minich (ur. 1898) – po ukończeniu w randze porucznika szkoły oficerskiej w Troppau (Austro-Węgry), razem z armią austriacką walczył na frontach I wojny światowej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej wstąpił do Wojska Polskiego. W latach powojennych studiował chemię na Politechnice Lwowskiej, a następnie historię sztuki na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Na trzecim roku studiów zaczął pełnić funkcję asystenta przy Katedrze Sztuki Nowożytnej u prof. Władysława Kozickiego, a później przy Katedrze Sztuki Polskiej i Wschodnioeuropejskiej u prof. Władysława Podlachy. Jednocześnie pracował jako dziennikarz, pisząc artykuły, polemiki i recenzje związane z zagadnieniami sztuki dla czasopism lwowskich i krakowskich "Sztuk Pięknych". Był również czynnym członkiem Lwowskiego Związku Artystów Plastyków oraz Lwowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. We Lwowskiej Zachęcie Sztuk Pięknych wystawiał własne obrazy. W 1932 roku uzyskał stopień naukowy doktora z zakresu filozofii. W 1935 roku wygrał konkurs na dyrektora Miejskiego Muzeum Historii i Sztuki im. J. i K. Bartoszewiczów (późniejsze Muzeum Sztuki) w Łodzi i kierował tą placówką do wybuchu II wojny, w której brał czynny udział jako oficer. Po wojnie, od 1945 roku tworzył i organizował Muzeum Sztuki w Łodzi, aż do śmierci w 1965 roku.
Agnieszka Minich-Scholz – artysta plastyk, ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi na Wydziale Tkaniny. Po dyplomie pracowała jako projektantka tkanin odzieżowych i dekoracyjnych, równocześnie zajmowała się też malarstwem. Od początku lat 80. tworzyła odzież unikatową. Jej prace były eksponowane na licznych wystawach w kraju i za granicą. Niniejsza książka, wspomnienie o ojcu – Marianie Minichu, jest debiutem literackim autorki.
[Książka i Prasa, 2015]