Książka: Dziewczyna Ameryki: Pierwszy krok

Uważam, że w drugiej części "Dziewczyny Ameryki" Meg Cabot trochę przesadziła. Po pierwsze, czy dziewczyna, która uratowała życie prezydentowi, może być taaaka sławna, żeby uganiali się za nią reporterzy i fotografowie czy żeby jej zdjęcie znajdowało się na okładce gazet młodzieżowych i koło Mary-Kate i Ashley Olsen? Albo żeby pisano artykuł o tym, jak Samantha Madison układa krzesła i maluje transparent z napisem "Witamy kochanego prezydenta"? Po drugie, kto jest taki głupi, żeby myśleć, że gra...

Rok już minął od czasu, gdy Sam uratowała życie prezydentowi i zakochała się w jego synu, Dawidzie. I wygląda na to, że musi przygotować się do sporych zmian. Po pierwsze, trafia na lekcje rysunku dla zaawansowanych, gdzie, zamiast owoców i kurzych jaj, ma rysować nagiego mężczyznę o imieniu Terry! A po drugie, jej chłopak najwyraźniej chce, by „to” zrobili. A Sam ma duże wątpliwości, czy aby na pewno chce oglądać nagich mężczyzn i uprawiać seks... Książka jest wyraźnie dojrzalsza i poważniej...

Wszyscy myślą, że Samantha Madison, która rok temu uratowała życie prezydentowi, jest już gotowa. Nauczyciel rysunku twierdzi, że jest już gotowa malować męskie akty. Prezydent sądzi, że jest już gotowa poprzeć na MTV kontrowersyjną ustawę dotyczącą seksu. A David, syn prezydenta i chłopak Sam, uważa, że jest już gotowa TO zrobić. Wygląda na to, że jedyną osobą, która nie jest tego taka pewna, jest Samantha?

[Amber, 2005]

Książka bardzo mi się podobała, bohaterka miała fajne przygody. Bo która z dziewczyn nie chciałaby stać się sławna, ratując życie głowie państwa? Najzabawniejsze jest to, że ona raczej nie zdawała sobie do końca sprawy z tego, co robi - przecież tego nie planowała. Książkę czyta się szybko, łatwo i przyjemnie, jest to dobra rozrywka, raczej jednak tylko dla dziewczyn, bo nie sądzę, by chłopakom się spodobała.

O ile "Dziewczyna Ameryki" bardzo mi się podobała (no cóż, byłam trochę młodsza, kiedy ją czytałam), "Dziewczyna Ameryki 2" to tylko nędzne popłuczyny po pierwszej części. W kółko przewija się tylko temat seksu, a Sam wręcz emanuje bezbrzeżną głupotą. Płytka i naiwna do bólu, ale czasem i takie coś można przeczytać ;).

Tę książkę czytałam już rok temu, ale od tego czasu nie znalazłam lepszej. Nareszcie ktoś odważył się pisać o seksie! Wcale nie uważam, że jest to książka dla "płytkich dziewczyn". A co do sławy Samanthy - na tym polega właśnie urok książki - w końcu jaka jest szansa, że zwykła dziewczyna uratuje prezydenta? Nie można jej brać całkiem na serio. Do tego zaskakujące zakończenie (nie zdradzę - sami przeczytajcie!). Stawiam tej książce 6+ :).