Książka: Wszystkie wojny Lary

Jagielski buduje swoją opowieść – a właściwie opowieść cierpiącej Lary – na wielu poziomach. Udziela bohaterce głosu, ale dba o to, by czytelnik był w stanie zrozumieć wszystkie kulturowo-polityczno-społeczne zawiłości. Z jednej strony to opowieść o życiu na pograniczu i budowaniu tam swojej tożsamości. Lara pochodzi bowiem z górskiej gruzińskiej doliny, w której osiedlali się Czeczeni – mieli blisko. Z drugiej – o migracji. Lara wyjechała za mężem do Groznego, ale wojna niejako zmusiła ją...

Opowieści słuchamy z ust Lary. Jej synowie, gruzińscy Czeczeni, ruszają do Polski. Tutaj Szamil i Raszid zostają Europejczykami. Potem wyjeżdżają dalej na Zachód, gdzie zakładają rodziny. Po latach europejski raj zaczyna ich jednak przerażać obcością i duchową pustką. Wciąga ich święta wojna – wojna o wartości ich zdaniem największe. Tak trafiają do Syrii…

Lara wciąż walczy o to, by wrócili do domu.


Pozornie oderwane od siebie strony świata – „kontynent rosyjski” z jego strefą wpływów oraz bliskowschodni kalifat – okazują się ściśle związane. Wojciech Jagielski opisuje, jak na ich styku rodzi się fundamentalizm. Tak wygląda świat, kiedy wojna przychodzi do naszego domu.

To kolejna po „Nocnych wędrowcach” i „Wypalaniu traw” wciągająca opowieść, której sens wykracza poza wydarzenia w niej opisywane i która pozbawia nas komfortu stereotypowego myślenia.

[Znak, 2015]