Książka: Prowincja pełna snów

"Po prostu spróbuj przez najbliższy miesiąc codziennie robić przez dziesięć minut coś, czego nigdy nie robiłaś"[1]. Zacznę od tego, że czytam podobne książki nieczęsto. Prawie nigdy. Bo chyba można powieść Katarzyny Enerlich nazwać typowo obyczajową. Trochę się bałam, że mi się nie spodoba i że w dodatku się pogubię, ponieważ to siódma część cyklu, a nie czytałam poprzednich sześciu. No cóż, myliłam się - "Prowincja pełna snów" porwała moje serce, a wątki z wcześniejszych tomów zostały w niej...

Kiedy w życiu pojawia się nagle długo oczekiwane szczęście, mówimy: "To jak piękny sen. Niech trwa...". O tym jest właśnie ta książka.

O snach, z których nie chcemy się budzić, o czarach codzienności i uświadamianiu sobie, że szczęście to stan duszy. Wykonywanie zwykłych czynności, takich jak gotowanie, uprawianie ogrodu, spotkania z bliskimi, spacery polną drogą mogą być ważne, jeśli przeżywane świadomie.

Bohaterka książki zajmuje się dorastającą córeczką, pisze książki, dużo podróżuje, prowadzi pensjonat dla praktykujących jogę, medytuje, zbiera zioła, zajmuje się ogrodem i tak jest tym wszystkim zajęta, że nie zauważa swojej samotności. Kiedy w jej życiu pojawia się COŚ, o czym już niemal zapomniała, czuje się jakby śniła.


"Prowincja pełna snów" to nie tylko opowieść o prostym życiu na prowincji, o sile kobiet i sztuce uważności w codzienności. To również, jak zwykle w książkach Katarzyny Enerlich, spotkanie z ciekawymi acz prostymi smakami, które każdy może odkryć w swojej kuchni.

[Wydawnictwo MG, 2015]