Książka: Śmierć

[W recenzji odwołuję się do szczegółów fabuły i zakończenia omawianej powieści oraz całej trylogii] Już po raz trzeci możemy powrócić do mrocznej Szwecji późnych lat 80. To właśnie wtedy tamtejsze szpitale (i cmentarze) wypełniły się zarażonymi na AIDS homoseksualistami. "Śmierć" jest finalnym rozdziałem mrocznej gejowskiej epopei "Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek". Pora na ostatnie zbliżenie na pomnik tych, którzy odeszli w cierpieniu, pogardzani, nienawidzeni. Tych, którzy chcieli ty...

W ostatniej części trylogii Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek każdy z mieszkańców dawnego kolektywu Ptaszek nosi już piętno znienawidzonej choroby. ICH choroby, o której wiedzieli coraz więcej, znali jej symptomy oraz kolejne etapy, a mimo to wywoływała w nich nieustający strach i panikę.

Dotychczas jedynie słyszeli o kolejnych zarażonych z branży. Reine, Bengt, Lars-Åke, Seppo, Rasmus, Benjamin, Paul od dawna wiedzieli, że i na nich przyjdzie czas. I rzeczywiście nadszedł. Po pierwszych pozytywnych wynikach na obecność HIV muszą się zmierzyć z mniej lub bardziej widocznymi objawami, niewyobrażalnym bólem, a w ostateczności śmiercią. Niektórzy z nich poddają się, nie chcą cierpieć i przedwcześnie odchodzą. Inni cieszą się myślą, że ostatnie chwile mogą spędzić wśród najbliższych przyjaciół i partnerów. Pozostali czekają tylko na to, kiedy ich dopadnie choroba, a kiedy już nadchodzi, niczego w swoim życiu nie żałują.

[W.A.B., 2015]