Książka: Kwiaty polskie

Julian Tuwim (1894-1953) rozpoczął pisać "Kwiaty polskie" w listopadzie 1940 roku na emigracji w Brazylii. Nad poematem pracował w Stanach Zjednoczonych w latach 1941-1944 i po powrocie do kraju w 1946 roku. Utwór powstawał do ostatnich dni życia pisarza i nie został ukończony.

Pierwszy tom "Kwiatów polskich", po licznych zmianach związanych z cenzurą, ukazał się w drugiej połowie stycznia 1949 roku.


Z okazji 70 lat istnienia "Czytelnika" ukazuje się kolekcja tytułów wybranych z dorobku wydawnictwa. Edycję wyróżnia jednolita szata graficzna autorstwa Andrzeja Heidricha. "Kwiaty polskie" są kolejną książką w tym cyklu.

[Czytelnik, 2014]

Gdybyś mnie kiedyś miała przestać kochać, nie mów mi tego. Bóg tego nie czyni, Gdy ma zesłać zarazę i głód. On ciągle się śmieje z wysoka, choć dobrze wie, że oazy przemienia w pustynię.* --- * Julian Tuwim, "Do zakochanych", w tegoż: "Kwiaty polskie", wyd. Agencja Wydawniczo-Handlowa "Brzesko", 1994, s. 116.

Chmury nad nami rozpal w łunę, uderz nam w serca złotym dzwonem, otwórz nam Polskę, jak piorunem otwierasz niebo zachmurzone. Daj nam uprzątnąć dom ojczysty tak z naszych zgliszcz i ruin świętych jak z grzechów naszych, win przeklętych: niech będzie biedny, ale czysty nasz dom z cmentarza podźwignięty. Ziemi, gdy z martwych się obudzi i brzask wolności ją ozłoci, daj rządy dobrych, mądrych ludzi, mocnych w mądrości i dobroci. (...) Bankierstwo rozpędź i spraw, Panie, by pieniądz...