Dodany: 09.08.2015
|
Autor: NiKiFoR
Roland Topor (ur. w 1938 w Paryżu), francuski pisarz, rysownik, grafik, reżyser teatralny i filmowy, aktor, scenarzysta i scenograf. Jego twórczość, inspirowaną surrealizmem, przepełnia czarny humor, groteska, pure nonsense, ale także zabawa konwencjami i językowa ekwilibrystyka. Był synem Abrama, znanego rzeźbiarza, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1964 ukończył paryską École Nationale des Beaux-Arts. Już w latach studenckich współpracował z satyrycznym magazynem "Hara-Kiri", w którym ukazywały się m.in. jego rysunki. Był również współzałożycielem i członkiem tzw. Grupy Panicznej (1962). Zmarł w 1997.
Polecamy także inne książki Rolanda Topora:
"Chimeryczny lokator"
Trelkovsky dopiero co wprowadził się do mieszkania w tajemniczej kamienicy. Pełno w niej dziwaków... Na kanwie powieści powstał wybitny film Romana Polańskiego "Lokator".
"Pamiętnik starego pierdoły"
Mistrz surrealizmu i absurdu prezentuje jedyne w swoim rodzaju memuary! Znał Mussoliniego i Walta Disneya, grał w szachy z Edisonem i Einsteinem, a żonę leczył u doktora Freuda. Był ekspertem od wszystkiego i poważaną osobistością, zainicjował punktylizm, surrealizm i kubizm... Tak czy inaczej – znał wszystkich.
Roland Topor – mistrz groteski i czarnego humoru powraca!
"Wszyscy mówią, że krowy mają cielęce spojrzenie. Jednak to spojrzenie jest nie tylko cielęce. Ono jest wredne. To spojrzenie zabójcy, które można znaleźć w jednym z kryminałów z Série noire. Czarna krowa wyciąga broń i kieruje w waszą stronę grad kul, nie przestając nawet przeżuwać swojej gumy. Bez rozterek i wyrzutów sumienia. Zlecenie jak każde inne, dla kasy. Takie są właśnie czarne krowy. Istne bydlęctwo!"
"Czarne krowy" to ostatnia książka Rolanda Topora, którą napisał krótko przed śmiercią. W tym nieopublikowanym dotąd zbiorze trzydziestu trzech opowiadań znaleźć można wszystkie tematy, które prześladowały autora: wyalienowanie w świecie rzeczy i pieniądza, potworność i starzenie się, lęk przed uciekającym czasem i krążącą wokół śmiercią. A wszystko to zroszone czarnym humorem, wrodzonym poczuciem groteski oraz na przemian sztubacką i niepokojącą fantazją – znakami rozpoznawczymi Topora.
Siedemnaście lat po śmierci, Topor wciąż się śmieje!
[Wydawnictwo Replika, 2014]