Książka: Majster Bieda czyli Zakapiorskie Bieszczady

Oto fragment mojej recenzji tej książki, która jest zamieszczona w całości na stronie www.potockiandrzej.pl: "Majstra Biedę..." czyta się jednym nieprzerwanym tchem, choć to przecież opowieść w niezależnych od siebie odcinkach. Poprzez karty tej książki wychodzi wiedza i doświadczenie autora - dziennikarza, historyka, etnografa i znawcy ludzkiej psychiki, który siedemnaście lat spędził w Bieszczadach i wchłonął ich niepowtarzalny klimat. Przez pryzmat własnej głębokiej penetracji tej krainy ...

Każda epoka ma swój własny obyczaj i ład, śpiewał Bułat Okudżawa. Ten bieszczadzki zakapiorski obyczaj i ład odchodzi powoli wraz z ludźmi, którzy go współtworzyli. Kiedy szli ramię w ramię z nami, bywało różnie. Na przecięciu moich, twoich, naszych dróg z ich płajami stała codzienność, czasem dobra, czasem bolesna, a bywało, że i zła. Lecz kiedy usiedli już na skraju niebiańskiej połoniny, odczuliśmy niepowetowany brak. Znaczy to, że dla nas byli ważni, ale byli także ważni dla Bieszczadu, bo bez nich ziemia ta byłaby tylko wędrownym szlakiem, a nie świątynią rozlicznych bogactw.

Życie to jest teatr, w którym my wszyscy, wciąż jeszcze idący, musimy zagrać siebie, od początku do końca. Na ile wszakże sami sobie piszemy rolę, a na ile jest ona kwestią przypadku? Zdeterminowani miejscem na ziemi i otaczającymi nas ludźmi balansujemy na krawędzi niejednokrotnie przerastającej nas rzeczywistości, najbardziej obawiając się śmieszności.

Bieszczad ostatniego trzydziestolecia XX wieku rozpisałem na 28 postaci, dodając w tym wydaniu jedną kobietę, która w krainie biesów znalazła więcej radości niż w mieście aniołów. Każdy wybór jest jednocześnie rezygnacją z czegoś. Równaniem z niewiadomą. Dla jednych otworzyły się tu wrota do raju, dla innych do piekła.

[Wydawnictwo "Carpathia", 2014]