Książka: Wesele

Sporo juz powiedziano na temat "Wesela" Wyspiańskiego, notabene - mojego ulubionego dzieła. Bo tak też należy je nazwać. Co jest takiego genialnego w "Weselu"? Dialogi? Relacja ze ślubu podyktowanego ówczesną modą na bratanie się z ludem? Wyobraźnia w końcu? Moi poprzednicy zwrócili już uwagę na wiele istotnych elementów, jednak ja chciałabym zatrzymać się na samym początku "Wesela" - na scenie - czyli tam, gdzie Wyspiański ukrył klucz do zrozumienia całego tekstu. Przeważnie, omawiając dzieła, ...

"Wesele" napisał Stanisław Wyspiański, bardzo znany skądinąd i podziwiany - malarz, grafik, architekt. Swoich bohaterów zaczerpnął malarz-dramaturg z rzeczywistości, ze swego bliskiego otoczenia. Będąc na weselu, chłopskim weselu, na którym zebrała się elita ówczesnego światka artystycznego, którego to wesela gospodarzem był brat (ożeniony z chłopką) najbardziej znanego wtedy poety - K. Przerwy-Tetmajera; będąc na weselu młodego malarza z wiejską dziewczyną - Wyspiański przez całą noc, jak m...

"Wesele" - co to za dzieło? To dzieło Stanisława Wyspiańskiego. Co w nim opisał? Opisał fakt, którego był świadkiem. Faktycznie, Wyspiańskiego do napisania tego dzieła zainspirowało wesele jego przyjaciela Lucjana Rydla. Oprócz postaci autentycznych występują tu osoby wymyślone przez autora. Dzieło, mimo że uchodzi za trudne, wcale takie nie jest. Jest ono pełne różnych symboli, co daje czytelnikowi do myślenia. "Wesele" ma w sobie coś z fantastyki, trochę tajemniczości. Jest to utwór...

Gdy zobaczyłam, iż dramat ten znajduje się na liście najgorszych książek, musiałam zaoponować. Wystawiłam porządną ocenę i napiszę co nieco o tym wspaniałym moim zdaniem dziele. Nie ma co moim zdaniem rozpisywać się zanadto nad treścią, znaczeniem symboli, postaci zarówno realnych jak i fantastycznych. Wszystko to zostało jak podejrzewam do znudzenia omówione w szkole i większość doskonale zdaje sobie sprawę, o co chodzi ze złotym rogiem czy Chochołem. Chciałabym jednak napisać, z jakich p...

"Wesele Rydla odbywało się w domu Tetmajera, było huczne, trwało, o ile pamiętam, wraz z czepinami, ze dwa czy trzy dni. Niejeden z gości przespał się wśród tego na stosie paltotów, potem znów wstał i hulał dalej. Wieś była oczywiście zaproszona cała, z miasta kilka osób z rodziny i przyjaciół Rydla, cały prawie światek malarski z Krakowa. I Wyspiański. Pamiętam go jak dziś, jak, szczelnie zapięty w swój czarny tużurek, stał całą noc oparty o futrynę drzwi, patrząc swoimi stalowymi, niesamowitymi oczyma. Obok wrzało weselisko, huczały tańce, a tu, do tej izby raz po raz wchodziło po parę osób, raz po raz dolatywał jego uszu strzęp rozmowy. I tam ujrzał i usłyszał swoją sztukę".

Tadeusz Boy-Żeleński


[Greg, 2018]

Fenomen dramatu Wyspiańskiego polega na mnogości jego potencjalnych odczytań. Podczas premiery na deskach teatru widziano w nim, poza oczywistym przedstawieniem losów Polski i jej dzieci, coś na kształt kroniki towarzysko-obyczajowej Krakowa. Wiele lat później utwór stał się czymś na miarę drugiej epopei narodowej studiowanej w szkołach - co utrwaliła ekranizacja Wajdy czy inne liczne nawiązania, jak choćby w filmie "Salto" Tadeusza Konwickiego - pisarza i filmowca. Ostatnio znów podjęto ...

Genialne i ponadczasowe dzieło.