Książka: Policja

Kto zdążył przeczytać „Upiory”, zanim wydano „Policję”, musiał do tego czasu przeżywać niezłe męki, nie mając nawet śladu pewności, jakie będą konsekwencje ekstremalnie dramatycznego finału. Ja miałam to szczęście, że otrzymany przed paru laty w prezencie 10 tom cyklu spokojnie spoczywał na półce, więc już po paru dniach wiedziałam, jaka jest sytuacja w Wydziale Zabójstw w Oslo. Otóż… Harry’ego tam nie ma. Są ludzie, którzy go wspominają i odczuwają jego brak: Gunnar Hagen, Beate Lønn, Bjørn...

Zwłoki policjanta odnalezione w miejscu popełnienia przed laty okrutnej zbrodni, w dodatku zamordowanego w ten sam sposób co ofiara sprzed lat, to spore wyzwanie dla norweskiej policji. Dwóch martwych policjantów - to już wymierzony jej policzek; a kiedy morderca zostawia za sobą kolejnego martwego stróża prawa w kolejnym miejscu zbrodni - jest to prawdziwy horror. Z tym problemem przyjdzie zmierzyć się grupie policjantów z Oslo w kolejnej części cyklu Jo Nesbø o twardym jak Janosik i mężnym ...

Czy to zwykły zbieg okoliczności, że oficer policji zostaje znaleziony martwy w miejscu dawno popełnionej zbrodni, którą badał, ale nie zdołał jej rozwikłać?

Gdy w następnych miesiącach taki sam los spotyka kolejnych dwóch funkcjonariuszy, schemat postępowania mordercy staje się równie oczywisty, co potworny: brutalnym zabójstwom policjantów odpowiadają nierozwiązane zbrodnie z przeszłości. W miejscu przestępstw brakuje jakichkolwiek śladów, a wydział zabójstw właśnie stracił najlepszego śledczego.

W tym samym czasie w szpitalu leży w śpiączce ciężko ranny mężczyzna. Pilnuje go sztab policjantów, a jego tożsamość jest objęta ścisłą tajemnicą.


Jo Nesbø po raz kolejny dostarcza diabelnie przebiegłej historii o bezmiarze ludzkiego zła. Gra w kotka i myszkę dotyczy nie tylko ofiar i policji, ale także samego czytelnika.

[Wydawnictwo Dolnośląskie, 2013]