Książka: Bezcenny

Zdarza się, że od czasu do czasu szukamy czegoś prostszego, nieprzeintelektualizowanego, po prostu solidnej rozrywki. Zachwycam się filmami Allena czy Zanussiego, ale z chęcią oglądam również „Bonda” czy filmy Camerona. które w danej konwencji spełniają wszystkie warunki, by być rozrywką na najwyższym poziomie. Tak też było w tym przypadku. Przeczytałem jeden z wcześniejszym kryminałów Miłoszewskiego (niezłe „Uwikłanie”) i choć nie zamierzałem już do niego wracać, przypadkowo wpadła mi do ręki j...

"Jest taki typ kobiet, do których mężczyźni nigdy nie podchodzą w barach, żeby zagaić, postawić drinka i zorganizować sobie wieczór. Nawet jeśli one są w szpilkach i wydekoltowanych czerwonych kieckach, a im alkohol na tyle stępił samokrytycyzm, że przy każdej innej czuliby się przystojni, dowcipni, męscy i elokwentni, to i tak nie podejdą. Tak samo jak uczeń szkoły podstawowej nie oprze się nonszalancko o biurko wychowawczyni i nie rzuci: »Jak ci minął wczoraj wieczór, królowo moja?«. Pewnych r...

Rec. Robert Ciombor Ocena: 4/6 Każda opinia i każda recenzja Bezcennego Zygmunta Miłoszewskiego może być tak bardzo bezwartościowa, jak i sama książka, a jednocześnie może też mieć swoje nieocenione walory. Wyjaśniając takie sformułowanie, Bezcenny to pozycja z jednej strony nad wyraz banalna, z drugiej zaś niosąca sporą dawkę przyjemności podczas lektury. Jak można osiągnąć tak skrajne efekty w jednej powieści? Należy umieścić w niej możliwie najbardziej chwytliwe tematy, a następn...

"Bezcenny" to moja pierwsza przygoda z Miłoszewskim. Dowiedziałam się o tej powieści przypadkiem, gdy kilku blogerów* poleciło ją jako "Pana Samochodzika dla dorosłych". W dzieciństwie obsesyjnie zaczytywałam się przygodami Pana Samochodzika, marzyłam, by razem z nim szukać zaginionych skarbów kultury. Gdy dowiedziałam się, że "Bezcenny" dotyka tych samych problemów, od razu poszłam do księgarni. Polski premier prosi specjalistkę od odzyskiwania dzieł zagrabionych podczas wojny, marszanda, ko...

Autor bestsellerowych kryminałów na tropie największej tajemnicy XX wieku!


1945. Niemcy przegrywają wojnę, każdy myśli tylko o sobie. Generalny Gubernator Hans Frank ukrywa najcenniejsze łupy, a wraz z nimi bezcenny sekret, który ma zapewnić mu nietykalność po wojnie. Skarb ginie bez śladu w tajemniczych okolicznościach.

1946. Do Polski powracają zrabowane dzieła sztuki z "Damą z gronostajem" Leonarda da Vinci na czele. Brakuje "Portretu młodzieńca" Rafaela Santi, który od tej pory pozostaje najcenniejszym zaginionym na świecie dziełem sztuki i symbolem grabieży dokonanych w czasie II Wojny Światowej. W Muzeum Czartoryskich w Krakowie od ponad sześćdziesięciu lat na Rafaela czeka pusta rama.

Współcześnie. Doktor Zofia Lorentz, historyk sztuki i urzędniczka Ministerstwa Spraw Zagranicznych, próbująca sprawić, aby do Polski wróciło choć kilka z ponad 60 000 zaginionych dzieł, zostaje wezwana do kancelarii premiera. Sprawa jest pilna i ściśle tajna. Arcydzieło Rafaela zostało w końcu namierzone, a ona musi odzyskać je dla Polski. Legalna droga nie wchodzi w grę. Jedynym możliwym sposobem jest kradzież. Zofia podejmuje się zadania. Do jej zespołu dołączają cyniczny młody marszand, świeżo emerytowany oficer służb specjalnych i legendarna szwedzka złodziejka, specjalnie w tym celu wyciągnięta z więzienia.


"Bezcenny" to międzynarodowy thriller łączący najlepsze cechy prozy Dana Browna, Artura Pérez-Reverte i Umberta Eco. W miejsce każdej rozwiązanej zagadki pojawia się kilka następnych, zwrot akcji goni zwrot akcji, a bohaterowie w poszukiwaniu zaginionego arcydzieła wpadają na trop tajemnicy, która najnowszą historię świata wywróci do góry nogami. Możni tego świata zrobią wszystko, aby nie ujrzała ona światła dziennego.

"Bezcenny" to pełne błyskotliwej erudycji kompendium wiedzy o sekretach historii sztuki. O genialnych artystach, o szalonych kolekcjonerach, o chciwych marszandach, o wielkiej grabieży z czasów okupacji, a także o szwindlu, jakim jest dzisiejszy rynek sztuki.

"Bezcenny" to także komentarz do rzeczywistości w ironicznym, prześmiewczym i bezkompromisowym stylu, do którego przyzwyczaił nas autor "Uwikłania" i "Ziarna prawdy".

[W.A.B., 2013]

Po ciężkim tygodniu odczułam nagłą potrzebę „odmóżdżenia” i przeczytania czytadła w pociągu do domu. W Empiku mój wybór padł na Miłoszewskiego, niech już przynajmniej będzie coś polskiego; zagrabione w trakcie II wojny skarby kultury – to brzmiało dobrze. No i zostałam bardzo zaskoczona, pozytywnie zaskoczona. Dowodem jest to, że przeczytałam całość (prawie 500 stron) jednym ciągiem, co mi się właściwie nie zdarza. Sensacja i akcja w porządku, bohaterowie przedstawieni rzetelnie, każdy inny, na ...