Książka: Antek

A ja przeczytałam "Antka" sama z siebie, nikt mi nie kazał, w szkole (I lub II klasa) lekturami były wiersze Tuwima dla dzieci, jak np. "Słoń Trąbalski", a że czytanie kochałam zawsze, to sięgnęłam po tę książkę i nie żałowałam potem, bo, pomimo tego pieca, podobała mi się i w pewnym sensie na mnie wpłynęła, ale w ten pozytywny sposób. Spojrzałam po prostu na to bardziej neutralnie, choć byłam taka mała. Zrozumiałam, co Prus chciał przekazać. A że nie zawsze można takie rzeczy opowiedzieć używaj...

Byłam w szkole podstawowej, gdy ją przeczytałam. Nie zrozumiałam jej wtedy i do tej pory nie rozumiem. Co prawda to tylko kilka kartek, ale psycha siada na całe życie. Nawet teraz czasem nawiedzają mnie przez nią koszmary. Szczególnie dobił mnie fragment, w którym wkładają siostrę tytułowego Antka do pieca na "trzy zdrowaśki". Nie rozumiem, jak można kazać czytać coś takiego dzieciom. Może opisuje dawne czasy i mentalność prostych ludzi, ale na pewno nie jest to miła lektura. Z całego serca odra...

Rozumiem, że kiedyś świat (tym wypadku akurat Polska) wyglądał inaczej i nie powinniśmy o tym zapominać, ale czy trzeba nas o tym informować w tak tragiczny sposób? Przecież ta książka to jest jakaś makabra... Ale wszystko byłoby nie najgorzej, gdyby jeszcze nie była to lektura w podstawówce. Jak można dzieci zmuszać do czytania czegoś takiego? Do tego trzeba dojrzeć, przeczytać i zapomnieć...

Nowela "Antek" Bolesława Prusa wydana po raz pierwszy w 1880 roku należy do kanonu literatury polskiej. Opisuje trudny los dzieci na polskiej wsi w okresie zaboru rosyjskiego. Główny bohater, Antek, musi pracować już jako 5 letni chłopiec. Dorasta pośród codziennych trudów, niełatwych wyborów i zupełnego niezrozumienia dla swojej pasji rzeźbiarskiej. Poprzez dzieje Antka autor rysuje obraz polskiej wsi z końca XIX wieku i pokazuje trapiące ją problemy: ubóstwo i zacofanie mieszkańców, brak dostępu do szkolnictwa i oświaty, brak perspektyw.

"Antek" jest lekturą w klasie IV.


[Siedmioróg, 2016]

Zgadzam się z moimi przedmówczyniami: Anjaną, Jadzią i Roodzielcem. To brak wrażliwości, zmuszać dzieci do czytania tej książki. Pamiętam swój smutek i przerażenie, gdy ją czytałam... Nie poleciłabym jej nikomu.

Po książkę sięgnęłam parę miesięcy temu. Nikt mi nie kazał - nie była to lektura, nie miała przygotować mnie do konkursu. I powiem szczerze, że cieszę się, że ją przeczytałam, bo spojrzałam pod innym kątem na sąsiadów z działki. Może książka ma przekazać coś, co można zrozumieć tylko jeśli ma się wyrobione zdanie o niektórych sytuacjach i osobach?

Jedna z najgorszych książek mojego dzieciństwa. Nie rozumiem, jak można zmuszać dzieci do czytania tego opowiadania. Do dziś śnią mi się koszmary z dzieckiem w piekarniku. Sama mam już małe dzieci, a ciągle nie mogę się otrząsnąć z tego horroru.