Autor: Małgorzata_
Data dodania: 17.04.2013 15:40
Barbara Klicka autorka tomiku wierszy Same same .
WARUNEK
Nuć mnie i kołysz. Dwie struny – zakładki na lędźwie i znak zapytania. Noc na oddziale, kiedy – przyznaję – byłeś jedyną nitką, cienką skórką, na której trzyma się strup.
Myślałam, że odjęło mi nogi: dwa serca, dwie wyraźne radości, że w pojemnikach na końcach węży, które ze mnie rosły, zbieram się. Morfino – nie miałam z tobą przyjemności.
Mówię o przyznawaniu. Przyznaję – tamto krzesło trwale zmienia znaki. Kładłam się...