Książka: Z głowy

"Oczywiście jestem przekonany, że kiedy Steven Spielberg szczęśliwy z lawiny Oscarów powiedział, że żałuje tylko jednego: że "Listy Schindlera" nie mogło obejrzeć sześć milionów Żydów, którzy zginęli w czasie holokaustu, nie miał na myśli - jak ktoś złośliwie sugerował - tylko ewentualnych dodatkowych zysków z biletów." No i jak nie kochać kogoś, kto ma do autorytetów i ich piedestałów taki stosunek? Bo ja się, proszę koleżeństwa, platonicznie zakochałem. Jest to niemalże miłość "od pierwszeg...

Jak bardzo trzeba być odważnym, żeby tak swobodnie opisywać swoje życie, nie pomijając intymnych szczegółów, podzielić się ze światem całym sobą? A może odwaga wcale nie jest do tego potrzebna? Może wystarczy zapomnieć o wstydzie i zdjąć bokserki na plaży nudystów? Książkę „Z głowy” definiować można na wiele sposobów. Demitologizacja amerykańskiego raju. Antologia przyczyn i skutków popełnionych przez Głowackiego dzieł. Losy emigranta wspinającego się po szczeblach literackich Stanów Zjednocz...

Przy piwie rozmawiają koledzy i pierwszy z nich skarży się, że jego żona stale mówi, nie przestaje gadać. Na to drugi pyta: a o czym ona tak stale mówi? Pierwszy odpowiada: a… tego to ona nie mówi. Zawsze przypomina mi się ten kawał, kiedy czytam nowe książki Głowackiego. Nowe, bo młody Głowacki był jako pisarz zdecydowanie mniej atrakcyjny (w czytaniu). Nie wiem, czemu mi się przypomina, bo przecież u Głowackiego, w „Z głowy”, zawsze wiadomo, o czym jest mowa. Na przykład o orientacji se...

Czytelnik, który traktuje literaturę wprost - jako zapis odzwierciedlający rzeczywistość w sposób lekko tylko przekształcony, jest idiotą. Tak jest, idiotą. Idiotą jest również ten, kto utożsamia wszystkie padające na kartkach książki wypowiedzi z poglądami autora. Powyższe stwierdzenie nie znajduje się w omawianej książce, a powinno, i jest to kolejny żart jej autora. Mam z tą książką kłopot. Podobny jak z filmami Quentina Tarantino. To zestawienie może wydać się stanowczo nie na miejs...

Postanowiłem swoją pierwszą recenzję na stronach Biblionetki poświęcić temu właśnie autorowi z jednego, ale bardzo ważnego, jak myślę, powodu. Otóż Janusz Głowacki to naprawdę postać niezwykła, a pozycja pt. "Z głowy" to po prostu jego autobiografia, opis dość oryginalnego spojrzenia na rzeczywistość. Moje spotkania z panem Januszem Głowackim zaczęły się od kilku wywiadów, jakie ostatnio pojawiły się w polskiej telewizji. Od samego początku zauważyłem, że ten z pozoru "zwykły" pisarz naprawd...

Ironia, dystans, celna anegdota to cechy charakterystyczne literatury Janusza Głowackiego. Ten pisarz, prozaik, dramaturg, felietonista i autor scenariuszy filmowych, od lat mieszkający w Nowym Jorku, członek zespołu redakcyjnego "Kultury", absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, zadebiutował w 1960 roku w "Almanachu Młodych". Autor takich opowiadań, jak „Powrót Hrabiego Monte Christo”, ”My sweet Raskolnikow”, scenariuszy filmowych: „Rejs” (reż. M. Piwowski) czy „Polowanie na mu...

Gdyby ktoś zapytał mnie o Janusza Głowackiego przed lekturą "Z głowy", jedyne, co mógłbym, na podstawie teleturniejowego skojarzenia, o nim powiedzieć, to - współscenarzysta kultowego "Rejsu". I tyle. Jednak lektura wspomnianej wyżej książki, z którą przez ostatnie cztery dni miałem do czynienia, obraz ten zmieniła. "Głowa" przestał się jawić jako nieznajomy, a stał się spotkanym w barze kumplem, który opowiedział pieprzną, złośliwą, nieoszczędzającą nikogo wokół (w tym samego siebie), historię....

Wzięłam się za Głowackiego zachęcona pozytywnymi recenzjami, ale też dlatego, że miałam ochotę na coś zabawnego i właśnie "Z głowy" wetknięto mi w ręce. Książka okazała się jednak czymś zupełnie, zupełnie innym, niż być miała, niż się o niej mówi i pisze. Przede wszystkim nie ma w niej wcale gagów wyciąganych z rękawa, żeby się uchachać. Jeśli się czytelnik spodziewa, że co kilka zdań będzie wybuchać gromkim śmiechem – zawiedzie się. Ta książka nie jest zabawna. Nie czyta się jej, żeby się serde...

...Jeżeli się dobrze wychylę przez to jedyne okno, widzę Agencję Towarzyską, wieczorem oświetloną ładnie, na różowo. Ona też ma związek z muzyką. Zawsze wiem, kiedy jest w Warszawie konkurs chopinowski, bo na Bednarską 23 sunie wtedy wężyk Japończyków...

...Niedawno szedłem wieczorem do domu, a z drugiej strony murku wystawała głowa parkingowego. "Panie Januszu - zawołał - niech pan pozwoli". Parę razy mocno potrząsnął moją ręką: "Pan nawet nie wie, jak ja pana szanuję. Przepraszam, że w tej chwili oddaję mocz". Pomyślałem, że chyba jednak powinienem wrócić do Polski...

[Świat Książki, 2004]

Plotki i wspominki z miast/miasta, często okraszone tęsknotą - chyba za naszym przysmakiem narodowym, wódką czyli. Taka sobie nostalgiczno-ironiczno-cyniczno-komiczna​ podróż. To Głowacki jest tym facetem od wyciągania "fujary" na przyjęciu i sikania do fontanny, to on jest tym facetem z filmów i powieści, który po otrzymaniu świadectwa dojrzałości z paskiem zżera je na oczach ciała/cielska pedagogicznego, to on jest tym gościem, który przygląda się swojemu kuponowi lotka z trafioną szóst...